De documentaire Zolang het duurt een eeuwigheid gelukkig, die de NCRV in 1992 uitzond, veroorzaakte destijds de nodige beroering bij de leiding en de leden van de NCRV. Zozeer zelfs dat de documentaire nooit mocht worden herhaald, ook niet na Warrens overlijden.Na ons bericht van vorige week (Nieuws 4 sept.) over de Warren-documentaire kwamen we in contact met de maker ervan, Jan Pieter Visser. Die herinnert zich nog goed hoe omstreden de uitzending destijds was:

De NCRV leiding zag met enig angst en beven mogelijke bekentenissen en/of achterklap uit de ‘homoscene’ tegemoet en vreesde de gevolgen daarvan op het ook toen ook al slinkende voetvolk en aanhang. Uiteindelijk zijn we, programmamaken is een teamsport, er aardig in geslaagd een vorm te vinden waarbinnen – met alle beperkingen van dien – een portret van Hans kon worden geschetst.Het programma prikkelde voor- en tegenstanders; en dan vooral van de levenswijze van Warren. NCRV-leiding en -ledenschaar vonden het over het algemeen maar vreemd dat er aandacht werd besteed aan zo’n rare kwast en viespeuk uit Zeeland.

Volgens Visser werd de film na die geruchtmakende uitzending in feite taboe verklaard. Van een eventuele herhaling, bijvoorbeeld naar aanleiding van Warrens dood, is dan ook nooit sprake geweest.