Door Rutger Vahl
Hans Warren is niet de enige schrijver naar wie geen straat vernoemd kon worden en die het moet doen met een ‘pad’. Het overkwam eerder Belcampo (1902-1990).

Belcampo, pseudoniem voor Herman Pieter Schönfeld Wichers, groeide op in Rijssen. Na de middelbare school trok hij er weg, maar hij vereeuwigde het streng christelijke dorp in 1958 in het apocalyptische verhaal Het Grote Gebeuren’. Dat hij begraven wilde worden in Rijssen, geeft aan dat Belcampo een sterke band had met het dorp van zijn jeugd.

Die liefde is niet wederzijds. Begin jaren negentig stuitte een plan een straat naar Belcampo te vernoemen op fel verzet van het zwaargelovige deel van de gemeente. Die hadden Belcampo zijn ‘godslasterlijke’ verhaal uit 1958 nog altijd niet vergeven. `Ik heb wel wat van Belcampo gelezen, maar de inhoud bevalt me helemaal niet’, liet SGP-burgemeester E. van Voorden optekenen. Ook in 2002, bij zijn honderdste geboortedag, lukte het niet Belcampo in Rijssen te eren. In 2005 kreeg de schrijver wel een borstbeeld in Bathmen, de plaats waar hij jarenlang als huisarts woonde en werkte.

Verbijstering
Toch zijn ook sommige Rijssenaren trots op ‘hun’ schrijver. In de bossen bij het dorp is er het onofficiële `Belcampolaantje’, een privé-initiatief van een aanwonende. En de afgelopen twee jaar stond er in de tuin van Schoolstraat 44 een bordje met `Belcampo-pad’. Maar of dat er nog lang blijft staan, is de vraag want de woning is onlangs verkocht. Google Maps leert dat er heel ergens anders, in de gemeente Stede Broec (N.-H.), een weg is die simpelweg `Belcampo’ heet.

In Geheim Dagboek wordt de schrijver overigens maar één keer genoemd. Op 30 november 1953, midden in de heftige ruzies met Mabel en Habib, probeert Warren een artikel over Belcampo `in elkaar te draaien’. Waarschijnlijk ging het stuk over het boek `Liefde’s verbijstering’, een toepasselijke titel gezien de ingewikkelde driehoeksverhouding waarin Warren in die tijd zat.