In september verscheen Een huis verlaten, de nieuwe dichtbundel van Jos Versteegen.

Versteegen is geen onbekende voor de bezoekers van de website. Ooit studeerde hij af op de poëzie van Warren. In 2010 las hij gedichten van Warren voor op De langste dag.

In Een huis verlaten beschrijft Versteegen de gebruiksvoorwerpen uit de nalatenschap van zijn ouders. Kleine voorwerpen, zoals een epileertangetje, een scheerapparaat en een strijkbout roepen scherpe herinneringen op bij de dichter. Herinneringen aan de ‘vanzelfsprekende zorgzaamheid van zijn vader en moeder, maar ook aan hun ziekte en dood’. Versteegen schrijft toegankelijke gedichten, gedichten die ons melancholiek stemden en die we iedereen van harte aanbevelen. Als kleine proeve de eerste regels uit het gedicht Laatste wens.

Het is misschien niet toegestaan
om naast je armen en je hoofd
klein huisraad uit te laten dragen,
zoals een kind een teddybeer
of pop. Een vreemd gezicht, dat zeker:
een mes, een strijkbout, koffiekopjes
terzijde van een zwart kostuum
en twee geschminkte oude wangen.

Zoals zijn eerdere bundels Slapen bij een warme man en Zijn overhemden op jouw huid is Een huis verlaten verschenen bij Nieuw Amsterdam.