Deze maand verscheen de dichtbundel Vrouwenliefde & andere gedichten van Th. van Os. Daarin ook een lang, bij vlagen vilein, gedicht getiteld ‘Ruig, donker, bitter’, dat – zonder dat hij bij naam wordt genoemd – over Hans Warren gaat. Twee fragmenten.

De oude dichter kijkt nog één keer om
zich heen naar wat hij heeft

verzameld en tentoongesteld:
hij heeft zo veel geschreven dat elk woord
een echo is van wat hij eerder vond.
(…)

Ik die Grieks ben, fluisterde hij, ook al
weet hij bittergoed dat hij altijd
een magere mie blijft uit een Zeeuws gat,
nog even lelijk, van kazig naar verkreukeld,
en nog altijd even iel, al draagt hij nu
de grote buiktrom van zijn dood voor zich uit.
(…)