Tag archieven: Martin van der Kamp

Kaatje bij de Sluis – Blokzijl

Op zijn zwerftocht door Nederland fotografeert Martin van der Kamp landschappen, graven en gebouwen die verbonden kunnen worden met het leven en werk van Hans Warren. Deze maand restaurant “Kaatje bij de Sluis” te Blokzijl.

Uit Geheim dagboek:
23 sep. – 15.15 – (…) Om halfacht hadden we gereserveerd in Kaatje bij de Sluis, en precies op die tijd waren we ook in Blokzijl. We hadden géén grote verwachtingen. Maar na afloop waren we verrukt, en we hebben ook geen last van het eten gehad. Een palingmousse, met een delicate, veelzijdige smaak, fluwelig van substantie. Een geweldige carpaccio van haring met kaviaar. Een kreeftensoep zo geurig, romig en zalig als je hem nergens anders krijgt. Ik nam geen hoofdgerecht, maar een heerlijke, met kaviaar gevulde aardappel (f 85). Heel voorkomende bediening. Toen we vertrokken ging een van de aardige jongemannen vóór me het levensgevaarlijke wenteltrapje af, hij bracht ons tot de voordeur, keek of het nog regende om ons eventueel met de paraplu naar de auto te begeleiden. De ambiance is wat kleinburgerlijk. Ik moest lachen om de luide muziek op de wc. De eerste maal dat ik het vertrek betrad, zette ‘het’ Adagio van Albinoni in. Bij de tweede plas ‘de’ Aria op de g-snaar van Bach, allebei in horeca-uitvoering.
2 juni [1995] – 13.15 – (…) Via het gehucht Muggenbeet kwamen we in Blokzijl aan, helaas werden we teleurgesteld in onze verwachtingen over Kaatje bij de Sluis. Bij een eerder bezoek waren we enthousiast, ik heb een paar uur M. moeten paaien, hij zou er kwaad zijn weggelopen. Het tempo belachelijk traag, een vreselijk publiek van rokers.

Schelphoek

Op zijn zwerftocht door Nederland fotografeert Martin van der Kamp landschappen, graven en gebouwen die verbonden kunnen worden met het leven en werk van Hans Warren. Deze maand: de Schelphoek nabij de voormalige haven te Borssele.

Maandag 28 augustus. [1939, natuurdagboek] – Vanmiddag toen we wilden gaan zwemmen in de Schelphoek, nèt voor we het water ingingen, zei Tannetje Meulenberg aarzelend: ‘Zeg?’ Niemand hoorde het, of iedereen deed of hij het niet hoorde. Ze vroeg nog eens: ‘Zeg?’ En toen nog niemand opkeek vroeg ik maar: ‘Ja?”Betje Rottier zegt dat het mobilisatie is. ’t Is “afgegeven” door de radio.’Er ontstond een hele opwinding. (…)


11 juni. [1941, natuurdagboek] – (…) Het is nu volop zomer. Gisteren is het kleedhok van de zwemvereniging aan de Schelphoek geplaatst en direct na thuiskomst ben ik met Izak gaan zwemmen. Het water was erg koud. Ik bleek nog vrij goed in vorm.
2 juli. [1941, natuurdagboek] – (…) ’s Avonds nog gezwommen in de Schelphoek. Een boerenvrouw in de Zeeuwse klederdracht, breiend aan de waterkant, met een druk spelend en pratend kind, in de absolute stilte, onder de parelmoerige, wazige atmosfeer. Een dwergstern plonsde telkens voor hen neer in het kalme vloedwater. Zó gewoon, en toch vervulde dat tafereel me met diep geluk. Het was zo mooi, ik keek als een buitenstaander, als iemand die lang afwezig is geweest en weer thuiskomt. Ik heb vaker zulke gevoelens, maar meestal kom ik er niet toe ze op te schrijven.


Geheim Dagboek 23 aug. [1943] – Jl. zaterdag, 21 aug. is Sibylle de hele dag bij ons geweest. (…) We zijn eerst gaan zwemmen in de Schelphoek, héél ver, naar een schip dat op stroom lag te wachten, maar door de sterke ebstroom konden we er niet bij komen. Op veertig meter er vandaan moesten we terugkeren. (…)


23 aug. [1947] – Ik kom nergens toe. Vanavond lag ik in de Schelphoek. Het water duister staalblauw, de zon nog warm, de droge landwind aangenaam. Ik had thuis gebaad, had nieuwe fijne kleren aan en was tevreden zo: niet zwemmen meer, enkel luisteren naar de stemmen van spelende kinderen, spieden naar een jongen die zich uitkleedde en in een te kort hemd stond: vaste, heel hoog aangetrokken billen. (…)

Oudemirdum

Op zijn zwerftocht door Nederland fotografeert Martin van der Kamp landschappen, graven en gebouwen die verbonden kunnen worden met het leven en werk van Hans Warren. Deze keer: Oudemirdumer klif.

In het tijdschrift In weer en wind publiceerde de jonge Warren (die zich hier nog Joh. A.M. Warren noemde) een reiskroniek. Deze aantekeningen uit zijn natuurdagboek stammen uit 1942 en werden in 1946 gepubliceerd. In zijn Geheim Dagboek noteerde hij over dit uitstapje: “27 juli – 12 u – Zaterdagavond thuisgekomen van een elfdaagse zwerftocht naar de noordelijke provincies. Ik voel me apathisch, opgejaagd, kom nergens toe.” (GD 1942 – 1944, p. 33).

21 juli [1942]. (…) Over Sondel en Nije Mirdum reden we naar Oude Mirdum, waar we plotseling in een heel ander landschap arriveerden: de lage weiden hadden plaats gemaakt voor heuvelig, zandig terrein, het golvende land van Gaasterland, met zijn roggeakkers, eiken en grasklokjes. Natuurlijk bezochten we de Oude Mirdummerklif, een steile rosgele zandkant, vol aardige zwerfstenen aan de voet, waarvoor zich velden met kruis- en zeedistel en gedoornd stalkruid uitstrekten, de zeedistels het meest naar de waterkant toe. Daarop volgde een moerassige strook, vervolgens een paalschoeiïng en daarachter het IJsselmeer met zeilschepen en heel ver weg, als je boven op de hoogte stond, de kust van het uitstekende gedeelte van Noord-Holland flauw zichtbaar.We bekeken geïnteresseerd de prachtige glanzende zwerfstenensoorten, de bonte bloemenpracht en vermeerderden onze zeer geringe kennis van de Friese taal door conversatie met een heel gezelschap vrolijke Friezinnetjes, die een uitstapje van Leeuwarden naar de klif hadden gemaakt.Er waren weinig vogels, slechts wat grote sterns visten boven het water, hun krachtige roep “tierra, tierrie” weerklonk telkens. (…)

Menkemaborg, Uithuizen

Op zijn zwerftocht door Nederland fotografeert Martin van der Kamp landschappen en gebouwen die verbonden kunnen worden met het leven en werk van Hans Warren. Deze keer de Menkemaborg te Uithuizen.

Geheim Dagboek 1 juli [1992] – 13.15 – (…) We waren gisteren naar Groningen en Drenthe. (…) Het was inmiddels zo laat geworden dat we enkel nog naar Uithuizen konden, naar de Menkemaborg. Het was er heerlijk stil, op schreeuwende pauwen, druk kakelende kauwtjes en liederlijk rochelende reigers na. Het zijn eigenlijk drie achter elkaar staande, talloze malen verbouwde huizen zonder stijl. In de tuin een haast feeëriek rosarium met veel trosroosjes in volle bloei. Overal reigers die kotsgeluiden maakten. (…)

Restaurant Spandershoeve in Hilversum

Op zijn zwerftocht door Nederland fotografeert Martin van der Kamp landschappen, graven en gebouwen die verbonden kunnen worden met het leven en werk van Hans Warren. Deze keer: restaurant Spandershoeve aan de Bussumergrintweg 46 te Hilversum.

Geheim Dagboek 3 sep. [1999] – 20.15 – Gisteren omstreeks de noen zijn we naar de Hoge Veluwe gegaan. (…) Strompelend haalde ik het parkeerterrein en ik ben niet meer overeind gekomen voor we restaurant Spandershoeve in Hilversum bereikten. Fantastisch, de lekkerste Indonesische maaltijd die ik ooit at.

7 dec. [1999] – 15.30 – [We] besloten (…) te gaan eten in De Spandershoeve, het enige Indonesische restaurant met een Michelinster. Het bleek er weer heerlijk. Ook daar was het koud, alle mensen lijken erg spartaans tegenwoordig. Ik had problemen met lopen, dreigde telkens te vallen. M. rukt dan driftig aan me, ‘om me te helpen’. (…)