Vandaag is in het LUMC in Leiden Ria Zifkamp overleden, door Hans Warren zijn “allergrootste fan” genoemd. Wij ontmoetten Ria en haar man Ton Zifkamp voor het eerst bij de presentatie van Geheim dagboek 2001 en vanaf dat moment waren zij trouwe bezoekers van de website en ontstond via e-mail een warme vrienschap.

In oktober 1990 schreef zij haar eerste brief aan Hans Warren, die het begin was een een intensieve briefwisseling – later uitgegeven onder de titel Geloof mij steeds. De correspondentie met Warren inspireerde haar ook bij haar eigen poëzie. Met haar gedichten, verzameld als Al jaren lang dezelfde man, haalde ze regelmatig Warrens Dagkalender. Na zijn dood schreef zij nog slechts sporadisch een gedicht.

In 2003 interviewden wij Ria uitgebreid over haar brieven en gedichten voor de website. In oktober 2014 werd zij nog geïnterviewd op de poëzie-website Meander: “Mijn man wordt 70 en ik 65. Wij willen wat meer tijd met elkaar doorbrengen, de pc wat met rust laten. Het zandlopertje loopt immers in hard tempo leeg!”

Ik zag een roos
op ’t einde van november.
Een roekeloze roze roos
op stekellange steel.
Ze deed mij in haar
overmoed oneindig veel.

En telkens
als ik haar zag staan,
stond ik even stil
en sprak haar aan.
Zelfs in de nacht
ben ik haar niet vergeten.

Hoe kon een enkele roos
mij zoveel doen?
Ze was – als ik – verdwaald
in een verkeerd seizoen
en wilde van gemis niet weten.