Zeeuwse Bibliotheek/Zeeuws Museum
Vrijdagmiddag 25 september, stipt om 16.00 uur, werd in de Zeeuwse Bibliotheek in Middelburg de tentoonstelling Er staat een huis aan Schelde geopend met een filmportret van Hans Warren te midden van zijn kunstschatten. Bijna nostalgische beelden van het huisje aan het Pijkeswegje waar zo vele Afrikaanse en Aziatische beelden zo lang een thuis hadden gevonden. Sprekers waren onder meer Ronald Rijkse, conservator van de Zeeuwse Bibliotheek, Mai Spijkers van uitgeverij Prometheus/ Bert Bakker en Mario Molegraaf. Het eerste exemplaar van het laatste Geheim dagboek ging naar de Commissaris van de Koningin, Carla Peijs. Zij opende de tentoonstelling met het voorlezen van Thuiskeer in Zeeland.

Bijzonder ook was de presentatie van de bundel Een huis aan Schelde met jeugdwerk van Warren als tekenaar en dichter. Voor alle aanwezigen was er bovendien de kleine bibliofiele uitgave Zeg maar Binus, een ongepubliceerd gedicht van Warren uit 1974 (Avalon Pers, Woubrugge). “Het was echt schatgraven,” vertelde conservator Ronald Rijkse. En dat moet het ook zijn geweest realiseer je je als je langs de vitrines gaat en de reisdagboekjes, natuurdagboeken, brieven, tekeningen en schilderijen ziet. Ontroerende details voor de liefhebbers van het dagboek, zoals het geschilderd portret van ‘Florus’ en de uit Life geknipte foto van Gino Mercuriali. Op de achtergrond, hoe kon het anders, muziek van Scarlatti.

Na een korte bezichtiging van de eerste tentoonstelling (vergeet de vogeltekeningen en foto’s boven niet!) ging het gehele gezelschap naar het Zeeuws museum voor Warrens verzamelde kunstschatten die centraal staan op de tentoonstelling Verre Werelden. Deze tentoonstelling werd geopend door Marjan Ruiter, directeur van het Zeeuws Museum en werd opgevrolijkt door de slam-poet Lennart Pieters die gedichten uit Een stip op de wereldkaart (en een paar eigen gedichten) voorlas.

De rijk geillustreerde catalogus, met een introductie van Adriaan van Dis, brengt de beelden uit West-Afrika, Thailand en Indonesie tot leven. Het boek is een genot om door te bladeren en te lezen: ook dankzij de foto’s van de kamers in het Pijkeswegje. De afsluitende foto maakt stil: de lege stoel bij het raam, de boekenkast half ontmanteld. Zo moet het zijn geweest aan het Pijkeswegje, zo was het.

Na afloop was er een buffet in Afrikaanse stijl, maar toen waren al veel gasten vertrokken.

Tekst en foto’s: (c) Ronny Boogaart & Eric de Rooij, 2009