Het nieuwe Geheim dagboek van Hans Warren, over de jaren 1996-1998, zal in mei volgend jaar verschijnen. Hier alvast een kleine voorpublicatie.

7 juli 1996 – zondag, 20 uur – Het is heerlijk rustig op de boerderij.
Je hoort nu de tortel koeren, mussen sjilpen, een tuinfluiter orgelt.
Een gier van een hinnikend paard en de wind door de bladeren.
Ik ben zo moe, zo moe. Daarnet, toen ik m’n voeten in een heet bad zat te verzorgen,
praatte ik hardop met m’n moeder: ‘Jij was 57 toen je al weg moest, ik ben straks 75…’
Ik vraag me af of het zin zou hebben aan het hoofdeind van haar graf een steentje
te plaatsen, met bijvoorbeeld Dit is het graf van Albertina Femmetje Warren-Mennes
(1894-1951), mijn moeder, Hans. Dan kunnen de rozenstruiken blijven staan
en hoeft er geen zerk óp haar. Iets dergelijks voor oma Adriana de Blok.
En mezelf ook maar in Borssele laten begraven? Vroeger dacht ik romantisch:
aan het eind van de Noordnol, met een ijzeren hekje erom. Nu gewoon simpel op dat kerkhofje
dat net als heel het dorp in zo’n lelijke omgeving is komen te liggen, en waaraan ik toch,
toch, toch hecht. Ik heb vochtige ogen.

Binnenkort op de site de aanbiedingstekst uit de voorjaarscatalogus van uitgeverij Bert Bakker.