In veel regionale kranten werd het dagboek deze week als volgt kort aangekondigd:

Weinig blijft de lezer bespaard in het nieuwe Geheim dagboek van Hans Warren. Het twintigste deel biedt een onthutsend eerlijk kijkje achter de gordijnen van de in 1996 al 75-jarige schrijver. Gul deelt hij zijn intimiteiten en onzekerheden, maar ook zijn vreugden met zijn lezers. Warren stierf in 2001 aan kanker, de ziekte die zich al openbaart in dit dagboekdeel. Het laatste deel van de reeks over 2001 verscheen al in 2002. Er komt nog een deel, dat de jaren tussen 1998 en 2001 beslaat.”

Een eveneens korte vermelding in Trouw van afgelopen zaterdag: “Leven met zijn veel jongere vriend M. (Mario), goed eten, vogels, bomen, kunst en kunstbroeders, lichamelijke ongemakken: Warren, die als dit dagboek begint 75 is, weet ons zelfs voor zijn particulierste ervaringen te interesseren, dankzij zijn verfijnde stijl en ongehoorde openheid. “Wat kan M. een klier zijn. Ik doe vriendelijk tegen hem, maar ik voel me onbegrepen.””

NRC noemt het dagboek vandaag alleen even bij de aankondiging van het eveneens net verschenen dagboek van Frida Vogels.

De PZC deed deze week verslag van de manifestatie Park & Poëzie, die afgelopen zondag plaatsvond in Middelburg. Mario Molegraaf droeg daar gedichten voor van Hans Warren. Makkelijk te volgen is het verslag in de PZC niet: “Mario Molegraaf vertelde openhartig over zijn toenmalige verwachtingen van een vloed aan liefdesgedichten van Hans Warren, de oudere dichter die hij als jongen van zeventien al zo bewonderde. Molegraaf zoekt de verklaring in het feit dat Warren elke liefde als de herhaling van een vorige liefde beschouwde. Als jij niet meer jij bent draag je een andere naam. Met andere woorden: elk liefdesgedicht ooit door Warren geschreven zou derhalve ook voor Molegraaf zijn bestemd. Een tekst in Warrens nalatenschap geldt eveneens als waardevolle verklaring: Mijn verzen voor jou moeten de beste worden.”