In de zomercatalogus van Bert Bakker wordt het nieuwe dagboek van Hans Warren aangekondigd: ‘de voltooiing van het mooiste dagboek uit onze letteren’. Over het nieuwe dagboek wordt vermeld:

Het laatste deel van Hans Warrens Geheim dagboek. Voor het laatst berichten uit ‘Welgelegen’, het kleine huisje in Zeeland dat steeds meer zijn wereld wordt. Op weg naar de magische datum 1 januari 2000, ‘in werkelijkheid de meest kleurloze en onbeduidende dag die je je kunt voorstellen’. Op weg naar het einde, samen met zijn vriend Mario, die hoopt en wanhoopt. Hij overwint tegenslagen, komt overeind na valpartijen. ‘Vous travaillez encore?’ vraagt een dokter na een val in Parijs, met verwondering en bewondering. Jawel, Hans Warren werkt nog, leert, ontdekt, geniet. Van zijn kunstverzameling, die in deze jaren enorm wordt uitgebreid. Van het eten in restaurants en vooral dat naar eigen recept. Met ongekende scherpte blijft hij naar alles kijken. Zo komt hij tot verfrissende oordelen over literatuur en schilderkunst. Onbevangen volgt hij anderen, genadeloos observeert hij zichzelf. Zien wat niemand ooit onder ogen zag, dat doet hij in dit verbijsterende dagboek. Het einde van de seks, de ontluistering van het lichaam, het verbrokkelen van de geest. Maar op een of andere manier blijft Hans Warren nieuw tot het laatst.

Het dagboek, dat 360 pagina’s bevat, is aangekondigd voor september. Ook de Warren-tentoonstellingen in Middelburg worden dan geopend.

In het nog te verschijnen dagboek van Hans Warren over de jaren 1998-2000 vindt ook de ontmoeting plaats met schrijver Alex Verburg. Verburgs interview met Warren is reeds verschenen in Gelijk het gras: Interviews over vergankelijkheid (2003). Hoe Verburg deze ontmoeting heeft ervaren leest u hier.

Aankomende week verschijnt een nieuwe roman van Verburg, met de titel Dwalingen, gebaseerd op een waar gebeurde geschiedenis.

Een dorp aan de Hollandse kust. Een plaats waar de mensen elkaar door en door kennen. Hier laat de oorlog zich anders voelen dan op het slagveld, anders dan in de grote steden. Maar de gebeurtenissen in de wereld dringen er wel door, tot in de kille slaapkamertjes van kleine huizen tegen de duinen.

De zeventienjarige Annie wordt verliefd op Johann, die werkt voor de Duitse Arbeitsdienst. Zij is de dochter van een NSB’er, maar heeft zelf niets op met de bezetting, hij een herdersjongen die graag bij zijn kudde was gebleven. Het is de prille liefde tussen twee onschuldige mensen, maar deze liefde wordt beladen met schuld door de tijd en de omgeving waarin zij leven.

Zie ook: de website van Alex Verburg

Mijlpaal: het volledige verzameld werk van Plato in de vertaling van Warren en Molegraaf is vanaf 5 maart in een luxe box verkrijgbaar

In het programma Pink Wave op het Belgische Radio Centraal is er aanstaande donderdag 26 februari aandacht voor homoseksuele dichters. Daarin ook Hans Warren en diens grootste fan Ria Zifkamp. De uitzending is van 20.30 uur tot 22.00 uur rechtstreeks te volgen via zgn streaming radio of anders daarna op de website van Pink Wave.

Update 2 maart: na enkele moeilijkheden – de opname leek verloren gegaan – is het programma over Warren nu on-line.

In het Historisch Museum De Bevelanden in Goes is een vitrine ingeruimd voor Hans Warren.

Warren had een speciale band met dit museum. In 1944 inventariseert hij er een collectie opgezette vogels. Hij vindt er niet veel aan. Wel wordt hij getroffen door een houten vogel: een bont beschilderde Balische Garoeda, een mythische zonne-arend met wijdgespreide vleugels en opengesperde snavel een een kroon op zijn kop. Deze Garoeda zou Warren nooit meer vergeten. Als hij in 1970 de mogelijkheid krijgt het stuk te verwerven door een ruil met het museum aan te gaan, grijpt hij deze kans. Het museum krijgt van hem twee schilderijen: een afbeelding van zaagmolens en een portret van een Noord-Bevelandse boerin in klederdracht. De Garoeda wordt bij Warren thuis in de tuinkamer gezet. In Warrens laatste bundel, Een stip op de wereldkaart, krijgt de Garoeda, omgedoopt tot Jetayu, een gedicht waarin bovenstaande biografische gegevens onmiskenbaar zijn verwerkt.

De twee schilderijen, met de bijbehorende dagboekaantekeningen, zijn nu in het museum te bewonderen.
De PZC besteedt vandaag veel aandacht aan deze gebeurtenis en ook aan
de worsteling van Borssele met Warren.