Eerder deze maand heeft Niek Oele, bezitter van de grootste Warren-verzameling in Nederland, zijn hele Warren-collectie van de hand gedaan.

Over het afscheid van zijn verzameling schreef hij

Ik zit nu tegen een lege boekenkast aan te kijken; mijn complete Warrencollectie is net in 10 verhuisdozen afgehaald door Fokas Holthuis. Gisteren en vanmorgen heb ik de hele kast leeggeruimd en zijn alle boeken, tijdschriften, brieven enz. enz. nog een keer door mijn handen gegaan. Bijna krijg je er dan spijt van: al die mooie bibliofiele uitgaven, de brieven, de bijzondere druksels…

Ik heb veel plezier beleefd aan het verzamelen van deze collectie. De talloze reizen naar de Randstad, de speurtochten langs de diverse antiquariaten en later de zoektochten op internet hebben me veel opgeleverd en ook veel gekost natuurlijk. Als je al die boeken e.d. door je handen laat gaan, komen de verhalen weer naar boven.

Maar ik was er klaar mee, er viel voor mij eigenlijks niets meer te vinden en het stond maar in de kast te staan en stof te verzamelen. De ‘drive’ die ik jarenlang heb gehad, het zoeken naar die laatste exemplaren, het was al een tijdje weg. En dan moet je op den duur erkennen dat het goed is geweest. Onbewust heeft zich dat proces waarschijnlijk al langer afgespeeld. Om de Prediker te parafraseren: ‘er is een tijd van verzamelen en er is een tijd van opruimen.’

Zoals je op de foto’s ziet, heb ik, uit nostalgische overwegingen, nog een Geheim dagboek achter gehouden; het is het eerste deel waarmee de verzamelwoede indertijd is begonnen. Het is compleet stuk gelezen en valt uit elkaar.

Antiquariaat Fokas Holthuis zal een catalogus maken van de verzameling en tegen de tijd van de boekenbeurs in de Pieterskerk te Leiden (april 2011) zal de collectie te koop worden aangeboden.

Het was het favoriete boek van Hans Warren en is nu vertaald door Mario Molegraaf: Le grand Meaulnes van Alain-Fournier.
Alain Fournier, pseudoniem voor Henri Fournier (1886-1914), voltooide in zijn korte leven maar één roman. Enkele weken na het begin van de Eerste Wereldoorlog trad hij in dienst van het Franse leger, waarna hij een maand later, op 22 september 1914, in de buurt van Verdun om het leven kwam.

Afgelopen donderdag werd op de zeedijk bij Borssele het Hans Warren wandelpad geopend, één van de tien themaroutes binnen het wandelnetwerk ‘Sporen in de zak’ (van Zuid-Beveland).

De opening werd verricht door Mario Molegraaf, samen met gedeputeerde Frans Hamelink en wethouder Jan Zandee, en twee steltlopende blauwe fabeldieren. Molegraaf las ter plekke, bij De Schelphoek, het gedicht ‘Baadster’ voor, één van de vijf gedichten die wandelaars op de wandelroute tegenkomen, in staal uitgefreesd (zie ons nieuws van 2 mei).

De Leidse student Deru Schelhaas, columnist van de universiteitskrant Mare, las bij deze gelegenheid de volgende wandelimpressie voor.

Klaprozen
In de trein naar Goes. Ik heb menselijke gedachten over de afwas en een scriptie van vijftienduizend woorden schrijven over een of ander ingewikkeld onderwerp.

In de auto naar Borssele denk ik het nog steeds: ik ben een mens, wat is het druk, ik heb helemaal geen tijd om wandelingen te maken, ik moet produceren, deduceren, weet-ik-veel-iceren.

Op het overstapje over het hek naar de Zeedijk, een horde voor een stadsjoch als ik die u straks ook zult nemen, kijk ik naar de lucht, die is loodgrijs. Nu kan ik alleen nog maar denken: als het maar niet gaat regenen.

Vijf gedichten langs de dijk en aan de waterkant. Ik ken ze al, ik lees ze al een jaar of twee. Hoe het daar kwam, ik weet het niet meer precies, opeens stond het in mijn kast. Een mooi groen boek. ‘Verzamelde gedichten-Hans Warren’, dat staat er op.

Maar zo, zo las, zo zag, zo kende ik ze nog niet. Hier zijn ze thuis, hier kunnen ze een spel spelen, met de lucht, loodgrijs of helder blauw, het water van de Westerschelde, de wandelaars die ze zullen lezen.

Of er verder veel veranderd is? Ik weet het niet. Een meeuw vliegt over, en piept, ik denk dat hij zijn vrienden zoekt, zoals er al vijftig jaar meeuwen piepen en overvliegen, en zoals ze dat hopelijk nog eeuwig doen. Langs de kant van een verder verlaten weg staan vier klaprozen, ik daag u uit ze straks te vinden. Regendruppels springen van de blaadjes af. Het is niet eens zo erg.

En ach, weet je wat. De afwas laat ik staan. Vijftienduizend klaprozen vouwen een klein kampeerbedje in mijn hoofd. Ik blijf vandaag in Zeeland!

Op 5 januari 1971 schrijft Warren in zijn dagboek:

Al enige tijd speel ik met de gedachte een reeks gedichten te schrijven bij de platen en de teksten van het boek Skizzen aus dem Volksleben in Ungarn van Gabriel von Prónay, Pesth, 1855. Ik kocht dat een jaar of tien geleden. Telkens als ik het bekeek inspireerde het me, en zo is mijn fantasie zich geleidelijk gaan vervlechten met de gegevens en impressies van de Skizzen.

Hetzelfde jaar nog, na een voorpublicatie in Maatstaf, verschijnt Warrens bundel.

Fokke Zwaan wijst ons op een website waarop vier afbeeldingen te zien zijn uit het boek dat Warren inspireerde (VII t/m X op de site). Zo kunnen we nu in elk geval bij twee gedichten uit de bundel het bijbehorende beeld bekijken.

De Schaapherder (gedicht VI in Warrens Schetsen)

De Karbouwenhoeder (gedicht VIII in Warrens Schetsen