Categoriearchief: Geen categorie

Uit de nalatenschap van Hans Warren 114 ~ Aspergetang

Wat is het wreedste aan de dood? Dat er geen respijt is. Dat elke mogelijkheid is afgesneden om te informeren: hoe zat het ook alweer? Alle dagen komt er wel een alledaagse vraag bij me op. Even, heel even, tot het besef daagt dat er nooit meer een antwoord van Hans komt. Hij kan in zekere zin verbazend veel terugzeggen, hij liet tenslotte duizenden bladzijden dagboek na. Maar daarin zit geen register voor laten we zeggen aspergetang, oliebollenschaal, zilveren messen. De aspergetang, Hans en ik hanteerden hem ieder jaar in het seizoen van de geliefde groente. Het apparaat is in mijn huidige huis nog altijd in functie. Maar is het al dan niet de tang waarvan sprake is in het dagboek van mei 1968, volop aspergetijd, het door A. Bonebakker in 1912 vervaardigde exemplaar? De oliebollenschaal, dat was de huiselijke naam voor de kristallen bokaal met zilveren handvat. Ook nog niet met pensioen, ik haal hem elk jaar na kerst uit de kast om het geliefde oudejaarsbanket in te leggen. Was de schaal al in gebruik aan de Zeedijk in Borssele? En wat is het verhaal van de messen, zwaar zilver. Zeggen de zilvermerken iets? Ze zijn vervaagd, de taal ervan versta ik slecht, maar is dat onder het vergrootglas een ‘k’, de jaarletter van 1920? Aan het Pijkeswegje gebruikten we de messen vaak, ze zijn nu opgeborgen in een la, vooral uit poetsvrees. Zo word ik omringd door talloze dingen die me nog met Hans Warren verbinden. Maar de dood heeft het laatste woord. Of eigenlijk, en dat is het gemeenste, geen enkel, echt geen enkel woord.

MARIO MOLEGRAAF

De Hoekweide

Op zijn zwerftocht door Nederland fotografeert Martin van der Kamp
landschappen en gebouwen die verbonden kunnen worden met het leven en
werk van Hans Warren. Deze keer de voormalige galerie De Hoekweide,
Nazareth 4, Wolphaartsdijk.

19 nov. [1992] – 20.30 – (…) Om twee uur vanmiddag moesten we in
galerie De Hoekweide in Wolphaartsdijk zijn, ik heb beloofd de
tentoonstelling van Hens van der Spoel te openen. (…)

Staelduinse bos

Op zijn zwerftocht door Nederland fotografeert Martin van der Kamp landschappen, graven en gebouwen die verbonden kunnen worden met het leven en werk van Hans Warren. Deze keer het Staelduinse Bos tussen Hoek van Holland en Maasdijk.

Uit Geheim Dagboek:
10 juni. [1974] (…) – 23.45 – Gisteren zijn Mabel en ik naar Cor Wilbrenninck en Lily Burdet in Rotterdam geweest. We wandelden naar Staelduin nabij Maassluis, een aardig bos bij een oud buiten, met wielewalen, nachtegalen, zwartkopjes (…)

Vreeland

Op zijn zwerftocht door Nederland fotografeert Martin van der Kamp landschappen, graven en gebouwen die verbonden kunnen worden met het leven en werk van Hans Warren. Deze keer restaurant De Nederlanden in Vreeland.

Uit Geheim Dagboek:
30 april [1998] – 15 u. – (…) We hadden voor Lekker gereserveerd in De Nederlanden in Vreeland. Het belangrijkste bezwaar bleek dat de ingrediënten van de schotels niet op elkaar waren afgestemd. Een heerlijke carpaccio van langoustines met kaviaar werd bedolven onder een bleekgroene prut uit de mixer. Een raar hoofdgerecht: verhakseld konijn volgestopt met smakeloze slakken, onder een sublieme plak gebakken ganzenlever. De kok, een onaangename vent, was nooit in de keuken. Hij liep maar rond met z’n chagrijnige gezicht. We keken even op het ophaalbrugje over de Vecht, mooi het wassende maantje boven de huizen. M. zag een paar gierzwaluwen., ik niet, te veel vlekken voor m’n ogen. 

African Art

Op zijn zwerftocht door Nederland fotografeert Martin van der Kamp landschappen, graven en gebouwen die verbonden kunnen worden met het leven en werk van Hans Warren. Deze keer Groen African Art, Markt 42-43 te Vlaardingen (thans huisartspraktijk). 

Uit Geheim Dagboek:
7 sep. [1998] – 15.50 – (…) Vervolgens naar een opening van de etnograficahandelaar Groen in Vlaardingen. De ibeji’s die we wilden hebben, werden voor onze neus weggekocht. Wel lukte het ons een ander stel te verwerven, waarschijnlijk uit de stad Ila.
13 dec. [1999] – 15.30 – Het aanbod bij Groen African Art in Vlaardingen was beslist goed, maar het betrof stammen die M. noch mij kunnen boeien, vooral figuren van de Igbo en de Alusi. We vroegen naar Lobi, daarvan heeft hij ook een mooie verzameling, maar die was momenteel niet te zien, wel kregen we een catalogus (…).