Categoriearchief: Geen categorie

Restaurant Het Veerhuis

Op zijn zwerftocht door Nederland fotografeert Martin van der Kamp landschappen, graven en gebouwen die verbonden kunnen worden met het leven en werk van Hans Warren. Deze maand: restaurant ‘Het Veerhuis’.

Geheim Dagboek 21 maart [1981] – Lente en lenteweer. (…) Gisteravond, we hadden al flink wat Vinho verde gedronken en Parmaham gegeten, besloten we opeens in ‘Het Veerhuis’ te gaan dineren. Mario met zijn nieuwe pak aan, en een strikje om. Wij waren de enige gasten, er werd dus speciaal voor ons gekookt. Het eten was heerlijk, maar de sherry vooraf, de twee flessen wijn (Meursault en Ile de Vergelesse), de Sauternes en Poire Williams bij dessert en koffie maakten ons dronken. (…)

16 mei [1981] – 20 uur – (…) Gisteravond heeft Mario op een etentje getrakteerd in ‘Het Veerhuis’ in Wolphaartsdijk, om het begin van de zomervakantie te vieren. Dat is een van de beste restaurants in de buurt. Prachtig weer, we dronken het aperitief zelfs op het terras. Alles was even lekker, (…).

21 mei [1981] – 14.30 – (…) We zijn weer wezen eten in ‘Het Veerhuis’, namen het ‘Menu dégustation’, en het viel deze keer buitengewoon tegen. (…)

7 juni [1981] – pinksteren, 11.45 – (…) Voortreffelijk gegeten in ‘Het Veerhuis’, wel duur: ik was f 600 kwijt voor ons drieën.

17 juli [1982] – Gisteravond zijn we om te vieren dat Mario voor zijn tentamens is geslaagd, wezen dineren in Het Veerhuis te Wolphaartsdijk. We gingen op de fiets. (…) Bij Het Veerhuis zaten we een poos buiten. Het uitzicht daar is erg levendig door de drukte op het Veerse Meer, met zwemmers, surfers, zeilers in een glorieuze ondergaande zon. (…)

3 juni [1985] – maandag, 8.10 – (…)We dineerden heel lekker en heel kostbaar in ‘Het Veerhuis’ in Wolphaartsdijk. Vooral de verse ganzenlever met Muscat de Beaumes de Venise en de flensjes met Ch. Filhot waren memorabel. (…)

30 april [1989] – zondag 11 uur – Met Mabel is gisteren alles goed en aangenaam verlopen. (…) We zijn wezen eten in ‘Het Veerhuis’ in Wolphaartsdijk, een zevengangendiner van de grootste verfijning. (…)

9 nov. [1991] – Gisteren mijn feestje van de krant, (…). Om zeven uur werden we met de taxi afgehaald. Annie en Kees van der Maas zaten er al in. We waren de eersten bij het Veerhuis in Wolphaartsdijk en begonnen aan de champagne bij het heerlijke haardvuur. (…)

5 nov. [1992] – 15.15 – Dinsdagmorgen omstreeks kwart voor elf waren de televisiemensen hier, gisteravond tegen zessen vertrokken ze. (…) Jan P{eter wilde dat we (…) op de Markt in Goes gingen eten en filmen. Maar we hebben doorgedreven om naar ’t Veerhuis in Wolphaartsdijk te gaan. Dat is nogal een succes geworden. De oesters in champagnesaus, de mosselsoep en de kreeft waren in elk geval heerlijk. Maar het is géén genoegen tijdens het eten te worden gefilmd, het is net zoiets als de liefde bedrijven met een camera erbij. (…)

27 juni [1993] – zondag, 13 u. – (…) Daarna zijn we gaan eten in ’t Veerhuis, ik vond het er ronduit slecht. Zeshonderdvijftig gulden weggegooid, banale paté, onbenullige soep, slechte tarbot. Ik heb over het bezoek niets te vertellen. (…)

24 maart [1997] – 10.45 – Gisteravond zijn we wezen eten in Het Veerhuis in Wolphaartsdijk. We waren de enige gasten, M. vindt dat fijn, ik voel me dan altijd wat opgelaten. Wat kan die Fred van Mierlo koken, waarschijnlijk is hij de beste saucier van Nederland. (…)

Hélène Swarth

Op zijn zwerftocht door Nederland fotografeert Martin van der Kamp landschappen, graven en gebouwen die verbonden kunnen worden met het leven en werk van Hans Warren. Deze keer: dichteres Stéphanie Hélène Swarth (Amsterdam, 25 oktober 1859 – Velp, 20 juni 1941), begraven op ‘Heiderust’ aan de Lentsesteeg in Worth-Rheden (graf I-bg-223). Bijna jaarlijks present in Warren’s poëziekalender.

Uit de nalatenschap van Hans Warren 118 ~ 1 februari 1953

1 februari 1953 heet het boek. Een door Ad Zuiderent samengestelde bloemlezing met de ondertitel ‘Stormramp en watersnood, nagewerkt in gedichten, verhalen en toneeltekst’. Het exemplaar waarop ik onlangs op Marktplaats stuitte, voert niet alleen terug naar die fatale datum, bijna zeventig jaar geleden. Via dit exemplaar, alleen via dit exemplaar, gaan we óók terug naar 12 september 1986. De werkzaamheden aan de Oosterscheldekering waren bijna afgesloten en het Ministerie van Verkeer en Waterstaat had de in 1 februari 1953 vertegenwoordigde auteurs uitgenodigd voor een dagtocht. Met een béétje bijbedoeling: men hoopte op toepasselijke tekst. Uiteindelijk koos men voor regels van Ed Leeflang, diens rijm ‘hier gaan over het tij/ de maan de wind en wij’ is in een onvindbaar hoekje van de kering weggestopt. Maar ook Hans Warren deed een poging, liever gezegd verschillende pogingen, zie de doorslag van zijn brief. ‘Ik zou het om sentimentele redenen fijn vinden als mijn woorden werden gekozen: de naam van mijn vader, de waterbouwkundige, op dit grootse waterbouwkundige werk,’ bekent hij in de uitvoerige dagboeknotitie over het schrijversreisje. Tijdens het uitje liet iemand een exemplaar van 1 februari 1953 rondgaan en vroeg de aanwezigen er hun handtekening in te zetten. Onder meer Hans Warren en Bert Schierbeek gingen daarop in. Zelfs de uitgever zette zijn zwierige signatuur op het titelblad. Hans Warrens souvenirs rondom 12 september 1986 bleven bewaard, zelfs de menukaart van het maal waarmee de dag werd afgesloten. In de inhoudsopgave van het unieke exemplaar van 1 februari 1953 duikt ook de handtekening op van Theun de Vries, ‘als onvoorziene gast’. Er staat geen werk van hem in de bloemlezing, maar zoals Hans Warren in zijn dagboek uitlegt: ‘De Vries hoorde eigenlijk niet bij het gezelschap. Hij had zichzelf uitgenodigd voor de officiële opening door de koningin, maar men had hem naar dit evenement verwezen.’ Een extra verhaal achter dit boek met verhaal.

MARIO MOLEGRAAF

Le Sapiche

Op zijn zwerftocht door Nederland fotografeert Martin van der Kamp landschappen, graven en gebouwen die verbonden kunnen worden met het leven en werk van Hans Warren. Deze maand: Le Sapiche, van 1993 tot 2005 gevestigd aan de Rijksweg 12 te Gulpen.

Geheim Dagboek 22 aug. [2000] – 19.50 – (…) We gingen verder naar Zuid-Limburg, en ten slotte naar restaurant Le Sapiche in Gulpen.

Ik vond het er goed, maar een stukje kalfsvlees beviel me niet. Ik kreeg het niet fijn gekauwd, vreesde me te verslikken. (…)

28 jan. [2001] – 22.10 – (…) Vooral mijn linkerbeen was gezwollen en pijnlijk, ik wist haast niet in en uit de auto te komen, maar ik had het naar m’n zin. Om een uur of halfvijf, er kwam al iets avondlijks in de sfeer, vroegen we ons af waar we zouden eten. Het werd ‘Le Sapiche’ in Gulpen, waaraan M. goede herinneringen had, ik was alles vergeten. We konden er terecht, er zaten al meer gasten. Ik vond het eten er ronduit slecht, op een crème brûlée van ganzenlever na, een onderdeel van vijf bereidingen van ganzenlever. Ik kreeg er een heerlijk glas Coteaux du Layon bij. M. bezwoer veel dingen lekker te vinden, maar bleek achteraf ook niet al te enthousiast. (…) De afdaling naar het toilet was moeilijk, alleen met de assistentie van de patronne en M. te volbrengen. Hoe hij me de auto binnen heeft gewerkt, snap ik niet. Ik snakte naar adem. Binnen vijf kwartier waren we thuis, ik heb haast de hele weg geslapen. (…)