Categoriearchief: Algemeen

Gennep

Op zijn zwerftocht door Nederland fotografeert Martin van der Kamp landschappen, graven en gebouwen die verbonden kunnen worden met het leven en werk van Hans Warren. Deze keer: Gennep.

Uit Geheim Dagboek: 
18 april [1991] – 14 uur – (…) In Gennep bekeken we het raadhuis en de gevel van de hervormde kerk in wat ‘rustige barok’ heet. Eigenlijk mocht er geen versiering aan, maar de uitbundige stijl liet zich niet helemaal onderdrukken. (…)
5 juli [1998] – zondag, 12.45 – (…) We maakten nog een rondrit langs de Duivelsberg en het Reichswald eer we naar het Streekmuseum in Gennep gingen, voor de opening van een expositie uit de collectie van Ursula Heys-Voorhuis. Een enorm gekrakeel, gegalm onder de gewelven. Hans Witte en zijn vrouw Nettie, een aardige, slanke verschijning. Ursula, in het blauw en stralend. Een oude heer met stok, nog gammeler dan ik, kreeg een Afrikaans krukje aangereikt om op te zitten, ik benijdde hem.

M.A. Slaakweg

Op zijn zwerftocht door Nederland fotografeert Martin van der Kamp landschappen, graven en gebouwen die verbonden kunnen worden met het leven en werk van Hans Warren. Deze keer: de heer Marinus Slaakweg (1921 – 1996), baas der plaatselijke Rabobank en van 1947 tot de gemeentelijke herindeling op 1 januari 1970 gemeentesecretaris in Driewegen.

16 feb. [1943] – (…) Hoewel ik mijn herinneringen aan de lagere-schooltijd nog niet heb voltooid, wil ik nu enkele dingen opschrijven over de middelbare schooltijd. Ook daar was ik aanvankelijk het zwarte schaap. (…) Er was ook een categorie die aan het schelden niet meedeed. Onverschilligen, intelligenten en een ongelukkige jongen uit een naburig dorp. Hij had een heel briljant verstand, maar een vreemd, oudachtig hoofd en een misvormd lichaam, vooral zijn voeten stonden raar en staken in speciaal gemaakte schoenen. Hij droeg boerse pakken en bezat een grote wijsheid. Als ik geplaagd werd keek hij me met zijn goeiige, uitpuilende bruine ogen aan alsof hij zeggen wou: het kan nog erger. (…)
11 april [1996] – 13.45 – (…) Ik zag in de krant de overlijdensadvertentie van Marinus Adriaan Slaakweg, 7 juli 1921 – 9 april 1996. Hij was de wat ongelukkige jongen die ik vermeldde op pagina 65 van het eerste deel van Geheim Dagboek. De advertentie begint: ‘Het is uit! Ik kan niet meer. Gegroet allemaal! Heel veel dank voor alle waardering en vriendschap van iedereen in Driewegen en daarbuiten. Slaakweg.’ Ik heb hem na het eindexamen geloof ik nooit meer ontmoet. Dag Rinus. (…)

Hendrik-ido-Ambacht

Op zijn zwerftocht door Nederland fotografeert Martin van der Kamp landschappen en gebouwen die verbonden kunnen worden met het leven en werk van Hans Warren. Deze keer het voormalige restaurant De Brave Hendrik, Kerkstraat 30 in Hendrik-Ido-Ambacht.

Uit Geheim Dagboek:
16 jan. [1997] – 16 uur – Stralende zon, ook gisteren was het zulk weer. Daarom stelde ik een ritje voor, M. moest maar  een route verzinnen. (…) 
We zouden gaan eten in een gelegenheid die M. intrigeerde omdat hij een Michelinster heeft, maar door Lekker wordt genegeerd, De Brave Hendrik in Hendrik-Ido-Ambacht. We waren er om kwart over zes, en moesten er tot halftien vertoeven. Het duurde ruim een uur eer we iets kregen voorgezet. En tussen voor- en hoofdgerecht viel zo’n lange pauze dat je eetlust was verdwenen. Ik moet eerlijk zeggen dat m’n voorgerecht (slakjes met dun gesneden plaatselijke oude kaas) en de pot-au-feu (een sterke consommé geschonken op plakjes ossenhaas) lekker waren. Maar m’n hoofdgerecht, gegrilde griet in een zoete maderasaus, was een mislukking, Wat ons betreft blijft deze zaak uit Lekker. (…)

Stippelberg

Op zijn zwerftocht door Nederland fotografeert Martin van der Kamp landschappen, graven en gebouwen die verbonden kunnen worden met het leven en werk van Hans Warren. Deze keer landgoed De Stippelberg.

Uit Geheim Dagboek:
15 juni [1999] – 15.40 – Gisteravond bracht ik tijdens het eten – asperges, gerookte ham – het naderende uitstapje ter sprake, wat M.’s plannen waren. Die vielen me mee. (…), en vervolgens de speurtocht naar nachtzwaluwen te maken in Landgoed de Stippelberg bij Milheeze. Ze zijn heel zeldzaam geworden. (…)Via een prachtige route reden we naar De Peel. We begonnen op te letten op de weg van Rips naar Milheeze, ik had het raam open , en vroeg M. te stoppen en de motor af te zetten als het terrein me geschikt leek. Toen we voor de tweede keer het rondje reden, hoorde ik niet ver van de Sitsvijver (sic) het onmiskenbare gesnor en geratel. (…) Ook het kwait-achtige geluid klonk. (…) Omstreeks één uur waren we thuis, (…).Ik heb m’n hoofdstuk over de nachtzwaluw nog eens nagelezen in Nachtvogels. Het is niet eens zo gek, het verraadt in stijl en aanpak wel sterk de invloed van Jac. P. Thijsse. Het boek verscheen op 17 november 1948, meer dan vijftig jaar geleden.