Auteursarchief: Ronny en Eric

Dochter Warren schrijft boek

Hannah Warren, de tweede dochter van Hans Warren en Helen (‘Mabel’) Ferguson, heeft in juni haar eerste roman gepubliceerd, het Engelstalige Casablanca, my heart. De roman is te bestellen bij
amazon.co.uk en daar kun je ook enkele pagina’s uit het boek lezen.

What happens when a Romance writer meets a Moroccan prince from Casablanca, the city of her dreams? Author Heather Simpson is taking a cruise on a break from her husband when she is approached by the handsome Ghalib, a French-Moroccan aristocrat who seems to know everything about her and who has been eager to meet her for years. When the ship docks the next day in Casablanca, Ghalib invites her into his home and into his heart. As she returns to her husband, was this a short steamy fling or a significant event in the web of coincidences that brought them together and as surely parted them again? Sometimes it seems we are destined to meet up with the love of our life for only a fleeting moment, leaving us thinking, ‘Did fate work so hard to bring us so little or is there more to come?’

Meer over Hannah Warren is te vinden op haar persoonlijke pagina op Amazon, maar vooral op haar eigen website. Het loont zeer de moeite daar eens rond te kijken. Zo heeft Hannah in drie delen het levensverhaal van haar moeder – ‘Mabel’ in Geheim dagboek – geschreven (deel 1, deel 2, deel 3). Het levensverhaal is geïllustreerd met veel tot nog toe onbekende foto’s, inclusief de trouwfoto van Helen Ferguson en Hans Warren. Ook over haar vader zegt Hannah af en toe wat, bijvoorbeeld in deze post over vriendschap en familie-relaties. (Met dank aan Ria Zifkamp, die ons op de site van Hannah Warren attent maakte.)

Warren bij het Naardermeer

14 april 1943
Half acht in Goes op de trein, half twee uitgestapt in Naarden/Bussum. Te voet, half uur lopen naar ‘ Stadzicht’, de hofstee van baas Beuker aan het Naardermeer. Hoewel ze slechts vaag van mijn komst op de hoogte waren, was de ontvangst allerhartelijkst; ze hadden juist de zolder schoongemaakt en daar werd een slaapkamertje voor me ingericht. (…)

Hij staat er nog steeds, de hofstee waar Hans Warren in de oorlog en enkele jaren daarna logeerde om vogels te kijken op en rondom het Naardermeer. Martin van der Kamp ging op onderzoek en fotografeerde speciaal voor de website boerderij ‘ Stadzigt’.

(Lees Warrens verdere aantekeningen in GD 1942-44, p. 80 en GD 1945-48, p. 131-136.)

Warren en Jac. P. Thijsse in de nieuwe Parelduiker

Lezers van de eerste delen van Geheim dagboek wisten van de bijzondere band tussen Hans Warren en Jac. P. Thijsse. In zijn artikel ‘Hij is een heerlijk, een prachtig mens’ . De vriendschap tussen Hans Warren en Jac. P. Thijsse, afgelopen vrijdag verschenen in de jongste editie van De Parelduiker, schetst Mario Molegraaf een mooi en zelfs ontroerend beeld van de relatie tussen de jonge Warren en de veel oudere Thijsse. Daarbij maakte Molegraaf gebruik van de grotendeels bewaarde correspondentie tussen Thijsse en Warren, uit het rijke Warrenarchief.

Lang zag Thijsse in Warren een waardige opvolger voor de natuurstudie. Warrens bewondering voor Thijsse is groot, voor hem is Thijsse een leraar, zelfs een vader. ‘Ik bewonder hem van de spits van zijn schoenen tot aan de topjes van zijn kort geknipt grijs haar boven z’n glundergezicht’ schrijft Warren in zijn natuurdagboek. Thijsse sterft in het laatste oorlogsjaar, op 8 januari 1945. Als Warren, veel later, Thijsses graf opzoekt, schrijft hij: ‘Ik kwam toen het herfst was in de duinen/ over het stijgend kerkhofpad.’ (…) ‘Zo als een zoon heb ik staan staren,/ de letters van uw naam gespeld.’

(Zie verder De Parelduiker 2012/3, verkrijgbaar in de betere boekhandel. Overigens, wie nu een abonnement neemt op De Parelduiker – ‘het leukste literaire tijdschrift in ons land’ – krijgt als welkomstgeschenk ons wandelboek Het beste mijner paradijzen. Wandelen door het Gooi van Van Eeden, Van Deyssel en anderen.)

Uit de nalatenschap van Hans Warren – deel 6

Momenteel werkt Mario Molegraaf aan de biografie van Hans Warren. Op zijn ontdekkingstocht door het leven van Warren stuit hij regelmatig op interessante vondsten. Op de eerste dag van elke maand deelt hij zo’n vondst met de bezoekers van onze website.



Als u een lief kippetje heeft dat naamloos over het erf stapt, zou u het dier dan alstublieft Pauwtje willen noemen? Zo leeft Pauwtje, de favoriete kip van Hans Warren, nog even voort. ‘Pauwtje was mijn teddybeer, voor Pauwtje/ was ik lief en wreed, in Pauwtjes warme veren/ huilde ik, en met Pauwtje groeide ik op,’ schreef hij in een gedicht. Aan Hans Warrens geheim dagboek, begonnen in april 1942, ging een natuurdagboek vooraf, begonnen in januari 1938. Dáár weer voor komen twee schoolschriftjes, met waarnemingen en varia vanaf 1934. De jonge natuurliefhebber geeft er een overzicht in van alle vogels die hij al gevángen heeft: 37 soorten. Hij deelt rapportcijfers voor de avifauna uit: er valt één maal een 10, de boerenzwaluw krijgt dat cijfer voor ‘vaardigheid in ’t vliegen’, de merel wordt beloond met een 9 voor ‘zang’. En er is een catalogus van Hans Warrens pluimvee. Eenden met namen als Kofa, Klumba en Beer. Pauwtje en zijn collega-kip Grijsje. Er ging een streep door zo’n dier als het overleed. Op 26 juli 1936 moet het geliefde kippetje worden afgemaakt. Pauwtje † schrijft hij dan, met een dikke rouwrand eromheen. Ook tekent hij een grafje, ‘R.I.P. Pauwtje’ staat op de steen. Op 4 maart 1942 voert Hans Warren een operatie ‘Uit een oud schrift’ uit. De meest relevante dingen uit de schriftjes neemt hij over op een paar losse vellen. Als hij toekomt aan 26 juli 1936 kopieert hij niet, maar noteert hij zijn herinnering aan Pauwtjes dood. Zó is de laatste dag van zijn kippetje in 1996 ook in de uitgave Ik ging naar de Noordnol terechtgekomen. Van trouw aan de oorspronkelijke bron is geen sprake, maar wel van trouw aan Pauwtje, de enige kip ter wereld waarvan de naam driekwart eeuw na haar dood nog valt.

Mario Molegraaf

Gerrit Komrij (68) overleden

Vandaag is bekend gemaakt dat dichter, schrijver Gerrit Komrij is overleden. Jarenlang waren Komrij en Warren bevriend met elkaar. Zij leerden elkaar kennen in augustus 1970 bij de voorbereiding van een themanummer van Maatstaf over Zeeland. Over hun eerste ontmoeting schreef Warren in zijn dagboek:

Voor Gerrit Komrij voelde ik direct genegenheid en ik meen dat het wederkerig is. Hij lijdt aan tics, maakt schokbewegingen, heeft een zenuwkuch. Maar hij is buitengewoon nauwgezet, calligrafeert haast wat hij opschrijft, laat niets aan zijn aandacht ontgaan. Wanneer ik hem zo bezig zag dacht ik wat ben jij een aardige kerel, jou zou ik beter willen leren kennen.

(gd 1963-1970, p. 171)

s

Zie voor portretten van Komrij: NRC en Een kort portret van de VPRO

Zijn blog: http://www.nrc.nl/komrij

Gerrit Komrij in Groningen bij de presentatie van de bundel Hij zag een kameraad in je. De mooiste gedichten over mannenvriendschappen (Roze zaterdag, 2 juli, 2011)