Auteursarchief: Ronny en Eric

Restaurant Nolet – ’t Reymerswaele, Yerseke

Op zijn zwerftocht door Nederland fotografeert Martin van der Kamp landschappen, graven en gebouwen die verbonden kunnen worden met het leven en werk van Hans Warren. Deze keer, omdat de restaurants weer open zijn: restaurant Nolet – ’t Reymerswaele in Yerseke.

Geheim Dagboek 13 sep. [1986] – 11.15 – (…) Donderdag brachten we de hele dag met M.’s ouders door. We deden een rondje Zeeland met hen. We lunchten bij ‘Nolet’ in Yerseke, alleen de mossels waren goed. Daarna bezochten we uitvoerig de oesterputten. Omstreeks zeven uur waren we hier. (…)

3 juni [1991] – 10.30 – (…) en toen zijn we gaan eten bij Nolet in Yerseke. Eerst drie grote Zeeuwse oesters, zo lekker als ik ze in jaren niet heb gehad. Daarna een gerecht met asperges, zalm en kaviaar. Een halve kreeft, paling in het groen, gebakken tarbot, zeer goed allemaal. We dronken er anderhalve fles Mercury bij. (…)

5 aug. [1994] – 23.15 – (…) we gingen eten bij Nolet ’t Reymerswaele in Yerseke, heel slecht, op de gerookte paling na. We zagen een man voorbijfietsen met een havik op zijn hand, die ging de meeuwen verjagen bij de mossels. (…)
10 nov. [1997] – 10.40 – (…) Ik stelde voor ergens te eten, we zijn naar Nolet-Het Reymerswale [sic] gegaan. Nog nooit was het er zo goed. Zowel de rauwe oesters als de oesters in champagnesaus bleken superieur. En dan die mosselsoep! (…)

28 mei [1999] – 21 u. – (…) We zijn gaan luchen bij Nolet – ’t Reymerswaele, waar het slecht was en we toch f 750 kwijt waren. (…)

13 dec. [1999] – 15.30 – (…) We aten bij Nolet – ’t Reymerswaele, een goede keuze, het was er heel aangenaam. (…)

20 aug. [2000] – zondag 20.15 – (…) Het was mosseldag in Yerseke, 45.000 bezoekers, maar we konden nog terecht in Nolet – Het Reymerswaele. Het was er uitstekend, de eerste wilde eend van het jaar, carpaccio van zeebaars, mosselsoep.

24 okt [2000] – 15.40 – (…) Zo kwamen we weer bij Nolet – ’t Reymerswaele terecht. En ik nam weer de moules parquées, verder wildbouillon en gebakken rogvleugel. (…) M. is trouwens verrukt van de zaak, hij rekent het tot de beste restaurants van Zeeland. (…)

Uit de nalatenschap van Hans Warren 100 ~ Een Otter

Vanaf 1 maart 2012 presenteert biograaf Mario Molegraaf op onze website, elke eerste dag van de maand, een vondst uit de nalatenschap van Hans Warren. Vandaag presenteren wij met dank en trots aflevering 100, waarin hij teruggaat naar het prille begin van zijn relatie met Warren.

Ik was niet de enige. Er waren méér jongemannen die maar al te graag Hans Warren wilden leren kennen. Zo bood Willem Bijsterbosch zich aan, die later enige faam als schrijver zou verwerven. En een jongeman die in Geheim dagboek Jaap van Oeveren heet, Ko van der Weele in de realiteit, tegenwoordig bekend als Ιάκωβος βαν ντερ Βέιλε, want na zijn studie theoretische natuurkunde bij Nobelprijswinnaar Gerard ’t Hooft en een proefschrift op het gebied van chaostherie, Scaling and squeezing in nonlinear dynamics, is hij hoogleraar aan de wiskundige faculteit van de Universiteit van Patras in Griekenland geworden. Hans Warren noteerde Ko’s gegevens in zijn adresboekje. Net als die van mij. Na de kennismaking en na een verhuizing van Waalwijk naar Amsterdam zette ik een nieuw adres in zijn boekje. Zelf schreef hij er weer een telefoonnummer bij. Vreemd dat minstens drie jongemannen zich bereidwillig betoonden. Maar slechts één bleek zijn type, al twijfelde Hans Warren daar eerst ernstig over vanwege foto’s die ik had gestuurd. ‘Eén met baard, een jongen van zeventien!’ schreef hij in zijn dagboek. Toch ontstond er al voor er iets was een gedicht, ‘Voor Mario’ zoals de versie heet in Een otter in Americain: ‘Waarom lok je me uit mijn tent,/ stel je zonder enige gêne/ je jeugd, schoonheid,/ mogelijke beloftes voor de toekomst/ tegenover wat ik ben?’. Hij schrijft me ‘de medeplichtige grijns/ van een gevallen engel’ toe en besluit met de uitnodiging: ‘Kom dan maar om je lessen in liefde’. Een otter kende geen al te gelukkige geschiedenis. Eerst zou er een bundel De Zee komen. Die bleef uit, of duikt eigenlijk op in Een otter. Al snel kreeg de dichter spijt: drie jaar na verschijnen, in de Verzamelde gedichten 1941-1981, blijkt de bundel opgeheven. Er is nu een bundel De vondst in het wrak, vernoemd naar de cyclus waarmee Een otter opende. De vondst in het wrak ‘bevat de gehandhaafde gedichten uit Een otter in Americain,’ meldt de verantwoording. Er is één gedicht toegevoegd, ‘Winter’, maar de gedichten onder de noemers ‘Zee en schrijvers’, ‘Zee en schilders’, ‘Aan, op en boven zee’ zijn weggespoeld. Toch is Een otter me dierbaar. Zeker dit exemplaar. Met niet alleen de in alle exemplaren gedrukte opdracht ‘Voor Mario’,maar ook een opdracht in Hans Warrens handschrift: ‘Voor Mario, nu zeer medeplichtig, het eerste exemplaar op de dag van verschijnen, 21.11.’78.’ Wie van de drie?

MARIO MOLEGRAAF

Koetshuis Enschede

Op zijn zwerftocht door Nederland fotografeert Martin van der Kamp landschappen, graven en gebouwen die verbonden kunnen worden met het leven en werk van Hans Warren. Deze keer: Koetshuis Schuttersveld (gesloten in 2009, later “Bistro het Koetshuis”, thans gesloten) aan de Hengelosestraat 111 te Enschede.
Uit Geheim Dagboek:
13 maart [1997] – 15.30 – Het was gisteren wel een interessante dag. De stukken Twente die we te zien kregen, waren aantrekkelijk. Het enige wat tegenviel, was het maal in Koetshuis Schuttersveld in Enschede. Geen enkele vrouwelijke gast, terwijl de bezetting vrij goed was. (…)

Moederdag ~ een column van Eric de Rooij over Grafkrans en Demetrios van Hans Warren

Het gebeurt niet vaak meer, een envelop in de brievenbus met een handgeschreven adressering. Ik raad een boek en dat klopt. Het is de allereerste uitgave van uitgeverij Artistiek Bureau, een fraai uitgegeven boekje waar ik al enkele weken naar verlangde: Grafkrans van Hans Warren. Ongepubliceerde gedichten die Warren schreef vlak na het overlijden van zijn moeder, juni 1951. Toen Ronny Boogaart en ik vijftien jaar geleden een literaire wandelgids door het Zeeland van Hans Warren samenstelden, was het graf van zijn moeder onder het merkteken 174 terug te vinden op de begraafplaats van Borssele. Een onooglijk klein paaltje met een nummer, meer wilde zij niet – het stond op een steenworp van het graf van Warren die in 2001 overleed, vijftig jaar later. In het nawoord bij Grafkrans, van Mario Molegraaf, lees ik dat het paaltje is verdwenen. Wellicht is het graf geruimd?

Lees verder op Literair Nederland

De bundel Grafkrans is hier op voorraad.

Verschenen: Grafkrans – nagelaten gedichten van Hans Warren

‘Nu dringt de regen diep door in je graf en niemand is er om je te beschermen’

Deze week verscheen bij Artistiek Bureau de bundel Grafkrans. In Grafkrans staan acht nooit eerder gepubliceerde gedichten van Hans Warren, die hij schreef na de dood van zijn moeder op 7 juni 1951.

Mario Molegraaf verzorgde het nawoord en citeert uit nog niet eerder in druk verschenen passages uit Geheim dagboek.

Klik hier voor meer informatie en om deze bundel te bestellen bij de uitgever.

Verdere gegevens: Ingenaaid (omslagillustratie Natalia Simal). Vormgeving Martien Frijns. 32 p. Gedrukt in kleur in een oplage van 250 exemplaren. Eerste druk. ISBN 9789083144900.