Maandelijks archief: april 2020

Kaatje bij de Sluis – Blokzijl

Op zijn zwerftocht door Nederland fotografeert Martin van der Kamp landschappen, graven en gebouwen die verbonden kunnen worden met het leven en werk van Hans Warren. Deze maand restaurant “Kaatje bij de Sluis” te Blokzijl.

Uit Geheim dagboek:
23 sep. – 15.15 – (…) Om halfacht hadden we gereserveerd in Kaatje bij de Sluis, en precies op die tijd waren we ook in Blokzijl. We hadden géén grote verwachtingen. Maar na afloop waren we verrukt, en we hebben ook geen last van het eten gehad. Een palingmousse, met een delicate, veelzijdige smaak, fluwelig van substantie. Een geweldige carpaccio van haring met kaviaar. Een kreeftensoep zo geurig, romig en zalig als je hem nergens anders krijgt. Ik nam geen hoofdgerecht, maar een heerlijke, met kaviaar gevulde aardappel (f 85). Heel voorkomende bediening. Toen we vertrokken ging een van de aardige jongemannen vóór me het levensgevaarlijke wenteltrapje af, hij bracht ons tot de voordeur, keek of het nog regende om ons eventueel met de paraplu naar de auto te begeleiden. De ambiance is wat kleinburgerlijk. Ik moest lachen om de luide muziek op de wc. De eerste maal dat ik het vertrek betrad, zette ‘het’ Adagio van Albinoni in. Bij de tweede plas ‘de’ Aria op de g-snaar van Bach, allebei in horeca-uitvoering.
2 juni [1995] – 13.15 – (…) Via het gehucht Muggenbeet kwamen we in Blokzijl aan, helaas werden we teleurgesteld in onze verwachtingen over Kaatje bij de Sluis. Bij een eerder bezoek waren we enthousiast, ik heb een paar uur M. moeten paaien, hij zou er kwaad zijn weggelopen. Het tempo belachelijk traag, een vreselijk publiek van rokers.

Uit de nalatenschap van Hans Warren 86 ~ Andriëtte M. Stathi-Schoorel

Een boek schrijven, haast iedereen kan het. Maar een boek waarin een opdracht aan jou staat gedrukt, dat is bijzonder. De overtreffende trap is zo’n opdracht in een Grieks boek. Maar het staat er wel degelijk, op pagina 7 van dit boek uit 2003, in echt Grieks: ‘Aan mijn vrienden uit Goes, Hans Warren en Mario Molegraaf’. Het gaat om de vertaling van een vijf jaar eerder in het Nederlands verschenen werk, Een glanzende fiets door Andriëtte M. Stathi-Schoorel. Met in één exemplaar ervan behalve de gedrukte ook nog een geschreven opdracht. Het boek bevat gesprekken met Griekse auteurs en liefhebbers van Griekse literatuur, onder wie ook – het zal geen verrassing meer zijn – Hans Warren en ondergetekende. Andriëtte Schoorel werd in 1941 geboren in Soerabaja, na een studie Engels vertrok ze naar Griekenland, waar ze Lefteris Stathis ontmoette, met wie ze in 1970 trouwde. Eind 2003 overleed ze in haar woonplaats Athene. Haar eerste bezoek aan ons was in november 1989. Precies twaalf jaar later, een maand voor Hans’ dood, kwam ze voor het laatst naar haar vrienden in Goes. Ik was om een boodschap toen ze arriveerde. Hans sprak tot ik terugkeerde met haar ‘over Plethon, de geleerde uit Mistras, het laatste bolwerk van de Byzantijnse cultuur’, naar zijn zeggen ‘het fijnste deel van haar bezoek’. Met wie zou je verder over dit onderwerp kunnen spreken? Hans Warren concludeert in zijn dagboek: ‘Ik sta er altijd weer verbaasd over dat deze kleine en onopvallend ogende vrouw zo’n diepgaande kennis van allerlei zaken heeft’. Ik zal me haar altijd herinneren, vanwege haar bezoeken en haar boeken, Andriëtte M. Stathi-Schoorel.

MARIO MOLEGRAAF