Op zijn zwerftocht door Nederland fotografeert Martin van der Kamp landschappen, graven en gebouwen die verbonden kunnen worden met het leven en werk van Hans Warren. Deze keer restaurant Koriander te Drachten.
Uit het dagboek van Hans Warren: 20 nov. [2000] – 10.35 – Gisteren hebben we 780 kilometer gereden. (…) M. wilde eten in Koreander [sic] in Drachten. In lang niet zo’n frisse, verse en verrassende maaltijd gehad. Het was nog billijk ook. We kregen mogelijk de lekkerste fazant ooit, zeker de lekkerste bloedrode jonge houtduif. (…)
De foto is van
zaterdag 2 januari 1993. De plaats is Veere, het huis van uitgever Bert Bakker.
Voor Gerrit Komrij was het de mooiste avond die hij in jaren had beleefd. Hij
was ziek, maar vergenoegd steekt hij zijn zoveelste rokertje op en voor hem
staat zijn zoveelste Grolsch. Rechts op de foto tussen Yteke Waterbolk en Hans
Warren zit Charles Hofman, onlangs overleden en begraven naast Gerrit Komrij.
Natuurlijk naast Gerrit Komrij, want naar het idee van al hun vrienden was
Gerrit & Charles eigenlijk één woord. In die volgorde, dat wel, voor vrijwel
iedereen stond Charles in Gerrits schaduw. Voor vertrouwelingen een stuk
minder, Charles was altijd nadrukkelijk aanwezig, doorgaans gul en sprankelend,
op mindere momenten bijna bruut. Charles Leopold Hofman, van begin af aan droeg
Gerrit Jan Komrij zijn werk aan hem op. Hij had, behalve zijn schoonheid,
allerlei gaven. Een bijzondere aanleg voor koken bijvoorbeeld, nauwelijks aan moeilijke
eter Gerrit besteed. Maar ook voor kunst, hij maakte opmerkelijke glas-in-lood
ramen en interessante grafiek. Soms sieren Hofmans prenten bibliofiele bundels
van Komrij. Zie bijvoorbeeld dit speciale exemplaar van Het schip De Wanhoop
uit 1979, nummer II, dat herinnert aan een maaltijd in het Amsterdamse restaurant
‘New Delhi’. Charles Hofman levert een portret van Gerrit Komrij. O ja, er was
die vreselijke verwijdering tussen Gerrit en Hans, en daarmee tussen Charles en
mij. Maar op een dag ga ik langs in Vila Pouca da Beira om bloemen te leggen op
het graf van Gerrit & Charles, voor altijd één woord.
