Maandelijks archief: december 2018

Hongerklop is verschenen

Begin deze maand verscheen bij uitgeverij Liverse de tweede poëziebundel van Eric de Rooij: Hongerklop.

Op acht december werd Hongerklop, het vijftigste deel in de Bordeauxreeks, feestelijk gelanceerd met muziek, voordrachten en poëzie. Co Woudsma las eigen gedichten voor en zijn favoriete gedicht uit Hongerklop. Ronny Boogaart analyseerde op taalkundige wijze het gedicht Het jonge falen en vertelde uitgebreid over het zelfstandige gebruik van bijzinnen. Oscar Kerkman had drie gedichten uit mijn eerste bundel op muziek gezet, zong en begeleidde zichzelf op de piano. Het eerste exemplaar ging naar Kees Klok, bij aanvang al de redacteur van deze reeks. Zie voor de eerste berichten over deze bundel: Kees Klok histoblog en Zeeland geboekt.

Behalve bij de boekhandel kun je het boek ook hier bestellen.

19 december, sterfdatum Hans Warren

Op 19 december 2001 overleed Hans Warren.  Speciaal voor deze dag heeft Mario Molegraaf uit de nalatenschap een ongepubliceerd gedicht geselecteerd:

HANS WARREN ~ TREKVOGEL

Vogel over het slik, fluitende klacht

Uit verder land dan deze warme wolken

Fluitende vogel uit die noordse nacht

Langs al uw roepen in het verre wil ik volgen.

De stroom ligt nu zo grijs, de aarde leeg

Er is geen houvast in de mist. Moet ik nog blijven?

Uit mijn vermoeidheid gaat mijn heimwee mee

Ik zal mijn bladen in de trage regen schrijven.

(22 augustus 1944)

Niet alleen onze website staat stil bij het overlijden van Hans Warren, ook Neerlandistiek.nl brengt een hommage door op 17, 18 en 19 december een gedicht van Hans Warren te publiceren.

Uit de nalatenschap van Hans Warren 70 ~ Dagkalender

Het is weer de tijd om een kalender te kiezen. Alleen bestaat de leukste kalender niet meer. Of misschien mag ik dat niet zeggen, ik ben bevooroordeeld, Hans Warren en ik maakten hem namelijk zelf, de poëziekalender. Bijna onbewust volg ik nog steeds de actuele poëzie met kalenderogen en verheug me wanneer ik stuit op een decembervers, een nieuwjaarssonnet of een pinkstergedicht. Maar aan het prachtige project kwam door uitgeefstersonhandigheid een eind. Een project waardoor heel Nederland elke dag de beste Nederlandse poëzie las. Bijna niet meer voorstelbaar, de dichtkunst is inmiddels verwezen naar een ver reservaat, alle richtingborden zijn verwijderd. ‘Heel Nederland’ is natuurlijk een beetje overdreven, maar van aflevering één, de kalender voor 1985, werden er razendsnel vijftienduizend verkocht en op een gegeven moment was de oplage dertigduizend exemplaren. Het was niet ons eigen idee, Laurens van Krevelen van uitgeverij Meulenhoff kwam ermee, in aansluiting op een eenmalige dagkalender met Japanse poëzie. Hij opperde bij een bezoek op 2 september 1983 dat Hans Warren de kalender met een ander zou moeten maken. Wat Hans niet beviel, begrijpen we uit zijn dagboek: ‘Hij noemde Wiel Kusters (nooit), Boudewijn Büch (liever niet) of Vic van de Reijt (eventueel). Maar het betekent waarschijnlijk dubbel werk en half honorarium. Mario en ik doen het daarom liefst helemaal zelf.’ De ‘proefmaand’, december, viel zo in de smaak dat we onze gang mochten gaan. We maakten tot Hans’ dood achttien afleveringen, de laatste was de kalender voor 2002. Eén kalender (1988) was gewijd aan dagboeken, maar verder gedichten, gedichten en nog eens gedichten. Het eerste van die ruim zesduizend gedichten, op 1 januari 1985, was trouwens van Boudewijn Büch. En Wiel Kusters duikt op 6 januari 1985 al op, met een driekoningengedicht. Zo’n oude aflevering zou zonder meer tot nieuwe aflevering kunnen worden gepromoveerd, een kwestie van simpelweg het jaartal 1985 door het jaartal 2019 vervangen. ‘Heel Nederland’ zou vast voor deze kalender kiezen.

MARIO MOLEGRAAF

Restaurant Staringstraat in Eindhoven

Op zijn zwerftocht door Nederland fotografeert Martin van der Kamp landschappen, graven en gebouwen die verbonden kunnen worden met het leven en werk van Hans Warren. Deze maand: restaurant Staringstraat in Eindhoven.
Geheim dagboek 17 feb. [1998] – 22.30 – (…) Zoals ik al vreesde, moest er zondag een uitstapje worden gemaakt. We zijn eerst naar de iconententoonstelling in Antwerpen geweest, vervolgens reden we naar Maastricht om de mooie expositie rondom de sarcofaag van Simpelveld te bezichtigen. Waar zouden we gaan eten? We kozen voor een Thais eethuis in de Staringstraat in Eindhoven. Er waren lekkere dingen, zoals een zoetige soep. Maar de meeste schotels leken erg op elkaar, en we besloten Thaise restaurants eens een poos te mijden.  (…)