Maandelijks archief: juni 2016

Oud Poelgeest

Martin van der Kamp zwerft langs plekken die in het leven en werk van Warren van belang zijn. In deze aflevering bezocht hij kasteel Oud Poelgeest.

(1948) 11 aug – 18.20 – De werklust komt terug, en dat maakt me gelukkig. Het weekend 6-9 aug. in Leiden heeft me gestimuleerd. Natuurlijk had ik zelf al lang in de gaten dat ik in dit dorp geestelijk aan het verzanden was. Maar dat Jan Vermeulen me dat nog eens extra deed voelen, gaf me een striem: het was nodig. Ik was ‘achter geraakt’, ik had me afgesneden van de cultuur, van de levende onderwerpen van het heden, was stationair geworden, een houding die ik bij anderen vrees en gisp. (…) Nu werk ik hard. Ik heb mijn eerste roman herschreven, hij heet nu voorlopig Om het behoud der eenzaamheid. Ik lees weer veel. (…) Wanneer vertel ik van de middag, avond en nacht pratend doorgebracht met Sibylle en Jan. De tocht naar Poelgeest ’s avonds. (Geheim dagboek 1945 – 1948, p. 192 -194)

(1975) 1 jan. – 22.30 – Zojuist Steen der hulpvoltooid, morgen stuur ik het naar Bert Bakker. Als prozaïst ben ik debutant en ik voel het ook zo. Onzekerder dan bij poëzie. (…) Enkele details betreffende de vriendschap tussen Ernst en Camiel in het verhaal gaan terug op wat Jan Vermeulen me ooit vertelde over zijn band met een Duitse dichter, Hartwig Runold. Hij ontmoette deze soldaat heimelijk op de buitenplaats ‘Oud Poelgeest’ nabij Oegstgeest. (…) (Geheim dagboek, 1973 -1975, p. 139)

Poelgeest 1
Poelgeest 2
Poelgeest 3

Uit de nalatenschap van Hans Warren – deel 52: Het land van Alain-Fournier

Momenteel werkt Mario Molegraaf aan de biografie van Hans Warren. Op zijn ontdekkingstocht door het leven van Warren stuit hij regelmatig op interessante vondsten. Op de eerste dag van elke maand deelt hij zo’n vondst met de bezoekers van onze website.

Hans Warren in Sologne

‘Merveilleux pays de mon coeur,’ schreef Alain-Fournier in een brief uit 1906 over de streek van zijn jeugd. Het was ook een beetje het land van Hans Warrens hart, zo vurig was zijn bewondering voor Alain-Fourniers wonderbaarlijke roman Le Grand Meaulnes. Hij vertaalde het boek niet, dat heb ik uiteindelijk gedaan. Inmiddels is er van die uitgave een zesde druk, een bewijs dat het boek blijft aanspreken. Ga dit ‘bericht uit een voorgoed verloren wereld’ vooral lezen! (http://webwinkel.uitgeverijprometheus.nl/book/alain-fournier” )

Alain-Fournier, eigenlijk heette hij Henri Fournier, werd in 1886 geboren in La Chapelle-d’Angillon (in de roman La Ferté-d’Angillon). Vijf jaar later verhuisde het gezin, een onderwijzersgezin, naar Épineuil-le-Fleuriel (in de roman Sainte-Agathe), hét bedevaartsoord geworden voor Alain-Fournierbewonderaars. Najaar 1948 maakt Hans Warren de pelgrimstocht, je kunt het verslag nalezen in zijn dagboek. Gelukkig neemt hij ook zijn fototoestel mee, met nooit eerder gepubliceerde resultaten, maar zie hier. De pelgrim zelf, ergens in de Sologne. Het geboortehuis. ‘De luiken gesloten, de wingerd groeide door het latwerk heen, onbewoond dus. Op het hek twee ijzeren bloempotten,’ aldus Hans Warren. Het monument voor de gevallenen in La Chapelle, met als tiende naam onder de kop 1914 ‘Fournier, Henri’, hij was immers een ‘enfant de la commune’. De befaamde school-plus-onderwijzerswoning in Épineuil. Er bestaan natuurlijk volop moderne foto’s van geboortehuis en school, allebei zo drastisch opgeknapt dat er voor dromen geen ruimte meer is. Maar door het schemerige herfstzwartwit van Hans Warren krijg je het juiste gevoel, het gevoel van ‘merveilleux pays de mon coeur’.

Mario Molegraaf

Fournier huis
Fournier monument