Martin van der Kamp zwerft langs plekken die in het leven en werk van Warren van belang zijn. In deze aflevering bezocht hij het graf van Warrens jeugdvriend Adri Duvekot in Ellewoutsdijk.

Warren was gedurende een groot deel van zijn leven bevriend met Adri Duvekot (1920 -2004), dorpsgenoot uit Borssele. In het dagboek wordt hij onder pseudoniem opgevoerd: Willem. De dagboekpassages over hem zijn ontelbaar. Daarom hebben we gekozen voor de eerste en de laatste keer dat hij in het dagboek voorkomt. Duvekot heeft ook een eigen website waarop enkele van zijn kunstwerken te koop zijn.

Geheim dagboek 1942 – 1944
19 mei 1942 – 16.20 – Hoe dat dichten zo ineens gekomen is? Mag ik het wel ineens noemen? Waarschijnlijk was het al lang aan het groeien. Ik ben benieuwd of er werkelijk een dichter in mij schuilt. (…)
‘Je versplintert je gaven te veel’ zei Willem, met wie ik hierover sprak. En nu dreigt een nóg groter versplintering: de poëzie. Straks nog proza ook, misschien. Laat ik het toch bij de journalistiek houden. Ik weet niet wat ik wil, het is te vol in me. (p. 19)
Geheim dagboek 2001
30 nov.
22.30
Na het bekijken van een uitzending op Omroep Zeeland waarin over mij als recensent werd gesproken (veel loos gepraat natuurlijk), zit ik nog even te niksen. Als ik maar niet meer val, als ik maar thuis kan blijven en niet in een tehuis moet. (…) Tot het laatst zou ik dingen moeten weerleggen. Zoals Willem mijn ouders, vooral mijn moeder, afschildert in het Warren-katern. Die verhalen over de De Soto en het in de watten leggen: juist niét.

Volgens een bericht in de PZC is een oplossing in het conflict over de nalatenschap van Warren nabij.

Update: In de papieren versie van de PZC is een iets uitgebreider stuk te vinden. De tekst volgt hier onder.

Het langslepende conflict tussen ZB en Mario Molegraaf lijkt uit de wereld. De bibliotheek heeft een voorstel voor een oplossing gedaan. Molegraaf bestempelt deze als ‘veelbelovend’.
Molegraaf is de erfgenaam en biograaf van de Zeeuwse literator Hans Warren (1921-2001). In 2004 schonk hij de complete collectie aan de Zeeuwse Bibliotheek. Jarenlang beschikte hij over een eigen sleutel tot het depot. Perry Moree, sinds april directeur van ZB, trok de toegang na zijn aantreden meteen in, omdat de kluis is voorbehouden aan conservatoren en magazijnmedewerkers. Molegraaf was daar boos over, omdat bij de schenking onvoorwaardelijke toegang is afgesproken. Bovendien constateerde hij dat twee originele cahiers van het vermaarde Geheim Dagboek van Warren zoek zijn. Molegraaf verweet de ZB dat ze op een ‘onbeschofte’ manier met de collectie zijn omgegaan en overwoog zijn schenking terug te draaien.

Moree vindt dat de zaak niet te lang mag aanslepen. ,,Ik dacht: ik moet de angel uit de hele discussie halen. Daarom heb ik besloten de collectie-Warren te verhuizen naar een separate plaats in ons pand.” In het ‘voorportaal’ van het magazijn komt een aparte ruimte die aan alle eisen van veilig erfgoedbeheer voldoet en waarvan Molegraaf de sleutel krijgt. Daarmee is, aldus Moree, volledige toegang verzekerd en hoeft Molegraaf niet elk stuk afzonderlijk op te vragen. ,,Ik heb hem ook uitgenodigd om aanwezig te zijn bij de verhuizing, zodat hij zelf kan aangeven hoe we alles moeten neerzetten”, zegt Moree. ,,We hopen dat hij op deze manier snel verder kan gaan met zijn biografie.”

Molegraaf noemt in een reactie de voorgestelde oplossing ‘in beginsel heel veelbelovend’. ,,Ik ben blij en opgelucht. Het is bijna te mooi om waar te zijn. Ik laat het voorstel daarom nog eens goed bestuderen, maar ik denk en hoop dat het conflict hiermee kan worden opgelost.”

Verdwenen cahiers
Daarmee blijft het mysterie van de verdwenen cahiers nog intact. ,,Er zijn twee mogelijkheden: óf ze zijn verkeerd teruggezet óf ze bevinden zich niet meer in het pand”, zegt Moree. ,,De enigen die erbij konden waren magazijnmedewerkers, conservatoren en de heer Molegraaf. Ik verbind daar verder geen conclusies aan.” Moree heeft inmiddels Hoffmann Bedrijfsrecherche ingeschakeld, die gaat praten met iedereen die destijds in de kluis is geweest, inclusief Molegraaf. Deze gesprekken worden volgende week gehouden.

ZB en Molegraaf zijn ook nog in een discussie verwikkeld rondom Krantenbank Zeeland. Deze bevat duizenden recensies en andere artikelen van Warren. Volgens Molegraaf is dat een schending van de auteursrechten. Daarover heeft hij aan de bel getrokken bij ZB en uiteindelijk een factuur ingediend. Moree kondigde enkele weken geleden al aan dat er een overeenkomst in de maak is met de auteursrechtenorganisaties Lira en Pictoright. Dat is een kwestie van tijd, verzekert hij. ,,Ik heb gezegd: we gaan met jullie in zee, kom maar met jullie prijs. Wat mij betreft zijn we er dus uit, maar het proces verloopt helaas wat traag. We bellen ze om de twee dagen om te vragen hoe het zit.” Molegraaf hoopt in elk geval snel zijn werk aan de biografie van Hans Warren te kunnen hervatten. Dat heeft door alle perikelen maandenlang stil gelegen. ,,Het is daardoor nu niet meer haalbaar om de biografie volgend jaar in te leveren, zoals de bedoeling was. Ik verwacht nu er in 2017 mee te kunnen komen.”

Martin van der Kamp zwerft langs plekken die in het leven en werk van Warren van belang zijn. In deze aflevering bezocht hij het Rijksmuseum in Enschede en reisde hij ook langs Ootmarsum.

13 maart 1997
(…) Van twee tot vijf keken we rond in het Rijksmuseum Twente in Enschede. Het bleek een museum met vele topstukken, vooral op het gebied van de vroege Nederlandse en Vlaamse schilderkunst. Ik herinner me de drie werken van Van Goyen, het portret van een gravin van Cranach, het schitterende winterlandschap van Jan van de Capelle, het ‘ontbijtje’ van Jacob van Hulsdonck, de Moeder en het meisje in het blauw van Verspronck. We maakten nog een rondrit naar Losser, De Lutte, Denekamp, Ootmarsum.

17 september 1997
(…) We hadden gereserveerd in De Wanne in Ootmarsum, een door Lekker vergeten eethuis. Het was er verrassend goed, heerlijke ganzenlever en goede wijn. Toen we weggingen was de totale maansverduistering al gedeeltelijk voorbij, bovendien hingen er nevels rond de maan. (GD 1996 -1998, p. 227)