Op 5 januari 1971 schrijft Warren in zijn dagboek:
Al enige tijd speel ik met de gedachte een reeks gedichten te schrijven bij de platen en de teksten van het boek Skizzen aus dem Volksleben in Ungarn van Gabriel von Prónay, Pesth, 1855. Ik kocht dat een jaar of tien geleden. Telkens als ik het bekeek inspireerde het me, en zo is mijn fantasie zich geleidelijk gaan vervlechten met de gegevens en impressies van de Skizzen.
Hetzelfde jaar nog, na een voorpublicatie in Maatstaf, verschijnt Warrens bundel.
Fokke Zwaan wijst ons op een website waarop vier afbeeldingen te zien zijn uit het boek dat Warren inspireerde (VII t/m X op de site). Zo kunnen we nu in elk geval bij twee gedichten uit de bundel het bijbehorende beeld bekijken.
De Schaapherder (gedicht VI in Warrens Schetsen)
De Karbouwenhoeder (gedicht VIII in Warrens Schetsen
Afgelopen donderdag werd op de zeedijk bij Borssele het Hans Warren wandelpad geopend, één van de tien themaroutes binnen het wandelnetwerk ‘Sporen in de zak’ (van Zuid-Beveland).
De opening werd verricht door Mario Molegraaf, samen met gedeputeerde Frans Hamelink en wethouder Jan Zandee, en twee steltlopende blauwe fabeldieren. Molegraaf las ter plekke, bij De Schelphoek, het gedicht ‘Baadster’ voor, één van de vijf gedichten die wandelaars op de wandelroute tegenkomen, in staal uitgefreesd (zie ons nieuws van 2 mei).
De Leidse student Deru Schelhaas, columnist van de universiteitskrant Mare, las bij deze gelegenheid de volgende wandelimpressie voor.
Klaprozen
In de trein naar Goes. Ik heb menselijke gedachten over de afwas en een scriptie van vijftienduizend woorden schrijven over een of ander ingewikkeld onderwerp.
In de auto naar Borssele denk ik het nog steeds: ik ben een mens, wat is het druk, ik heb helemaal geen tijd om wandelingen te maken, ik moet produceren, deduceren, weet-ik-veel-iceren.
Op het overstapje over het hek naar de Zeedijk, een horde voor een stadsjoch als ik die u straks ook zult nemen, kijk ik naar de lucht, die is loodgrijs. Nu kan ik alleen nog maar denken: als het maar niet gaat regenen.
Vijf gedichten langs de dijk en aan de waterkant. Ik ken ze al, ik lees ze al een jaar of twee. Hoe het daar kwam, ik weet het niet meer precies, opeens stond het in mijn kast. Een mooi groen boek. ‘Verzamelde gedichten-Hans Warren’, dat staat er op.
Maar zo, zo las, zo zag, zo kende ik ze nog niet. Hier zijn ze thuis, hier kunnen ze een spel spelen, met de lucht, loodgrijs of helder blauw, het water van de Westerschelde, de wandelaars die ze zullen lezen.
Of er verder veel veranderd is? Ik weet het niet. Een meeuw vliegt over, en piept, ik denk dat hij zijn vrienden zoekt, zoals er al vijftig jaar meeuwen piepen en overvliegen, en zoals ze dat hopelijk nog eeuwig doen. Langs de kant van een verder verlaten weg staan vier klaprozen, ik daag u uit ze straks te vinden. Regendruppels springen van de blaadjes af. Het is niet eens zo erg.
En ach, weet je wat. De afwas laat ik staan. Vijftienduizend klaprozen vouwen een klein kampeerbedje in mijn hoofd. Ik blijf vandaag in Zeeland!
Via Geheim Dagboek Twitter (al 413 volgers!) het bericht van Jan Rot dat zijn interview met Warren en Molegraaf uit het Tv-programma Lieve Jongens van oktober 1995 op Youtube staat.
Vandaag verschijnt bij Uitgeverij Nieuw Amsterdam de dichtbundel Zijn overhemden op jouw huid van Jos Versteegen.
Je vader is gestorven. Je moeder geeft je een plastic tas met zijn overhemden, ‘want daar mankeert nog niets aan’. Het is een vreemde sensatie om die kleren te dragen: je vader zit je letterlijk op de huid. Het is duidelijk: je hebt zijn plaats geërfd in de rangorde van de generaties en nu ben jij als eerste aan de beurt om het einde tegemoet te treden.
Op velerlei manieren was de dood aanwezig in en om de boerenwoning waar Jos Versteegen opgroeide. Een hond zat dagenlang klem in een ondergronds konijnenhol en hapte nog vier keer naar adem toen een landarbeider hem had losgespit. Een gewonde kat verdween om op een onbekende plaats te sterven. Grote drama’s voor een kind, die terugkeren in herinneringen en dromen. Juist ook nu het kleine boerenbedrijf er niet meer is. En nu vaders overhemden de band met het verleden tastbaar maken en tegelijk een toekomstvoorspelling inhouden.
Jos Versteegen studeerde af op de poëzie van Warren en koos in mei 2003 op deze site het gedicht Voor jou als zijn favoriete gedicht van Warren.
Op donderdag 27 mei a.s. wordt het wandelnetwerk ‘Sporen in de Zak’ (van Zuid-Beveland) geopend met een Hans Warren wandeling.
In de Zak van Zuid-Beveland maakt de Stichting Landschapsbeheer Zeeland een wandelnetwerk gebaseerd op het knooppuntensysteem, ‘Sporen in de Zak’ genaamd. Binnen dit grote wandelnetwerk (van ’s Gravenpolder tot Borssele) zijn een tiental themaroutes ontwikkeld die de bezoeker van de streek enigszins de weg wijzen en de aandacht vestigen op de ‘highlights’ van de streek. Een van deze themaroutes is gewijd aan Hans Warren.
De wandelroute is gesitueerd in en om het dorpje Borssele. De wandeling voert langs de vermoedelijke plek van het geboortehuis, de andere woonhuizen, de school, het gemeentehuis en de begraafplaats. Op de route worden op 5 plekken op de zeedijk stalen panelen geplaatst waarin 5 gedichten van Hans Warren gelaserd zijn: Reiger, Baadster, Vaag, Juli aan de Scheldedijk en Onweer. (Het laatste gedicht werd in juni 2004 door Bart FM Droog gekozen als zijn favoriete Warren-gedicht)
Op 27 mei wordt het wandelnetwerk geopend en een deel van de Hans Warrenwandeling gelopen. Dan wordt ook het eerste paneel onthuld door gedeputeerde Hamelink van de provincie Zeeland. Mario Molegraaf zal dan een van de gedichten voordragen. (De totale wandeling is ca 11 km, waarvan tijdens de opening maar een deel gewandeld wordt.) Zie verder hier voor het programma van 27 mei.
Van alle themaroutes wordt een boekje gemaakt: Het Zakboekje. Dit boekje is verkrijgbaar bij alle VVV’s en via de website van het Routebureau Zeeland.
