Update 28/2: Interview Provinciale Zeeuwse Courant

Deze week werd er champagne gedronken ten huize van Ria Zifkamp in Haarlem: met enige vertraging verscheen Geloof mij steeds: Een selectie uit de correspondentie Hans Warren Ria Zifkamp 1990-2001.

De briefwisseling is uitgegeven in twee kloeke delen. Deel 1, over de periode 1990-1995, heeft 366 pagina’s; deel 2, met de brieven uit 1996-2001, telt er 380. Aardig is dat afbeeldingen en krantenberichten waarover in de brieven wordt gesproken, vaak ook in het boek zijn afgedrukt. Daarnaast is het ontstaan en de ontwikkeling van Zifkamps eigen poëzie in de brieven mooi te volgen. De gedichten zijn verzameld in Al jaren lang dezelfde man. 42 gedichten van Ria Zifkamp. Wie de brievenboeken bestelt (€ 38,95), krijgt de dichtbundel er gratis bij, maar deze is ook apart te koop (€ 9,95). Zie: BOEKENMAKER.NL (E-mail: info@boekenmaker.nl). De boeken zijn ook via de reguliere boekhandel te bestellen (ISBN deel 1: 9789088420351, deel 2: 9789088420368, dichtbundel: 9789088420375).
Vermoedelijk heeft in de literatuurgeschiedenis geen lezer zo uitvoerig op het werk van een schrijver gereageerd als in dit geval (flaptekst)

In het katern Hart en Ziel van De Volkskrant van zaterdag 19 januari jl citeert Mieke van der Weij Hans Warren als het over de karaktereigenschap competentie gaat. Ze vertelt dat ze liever samen dan alleen werkt en haalt de volgende uitspraak van Warren aan, uit zijn laatst verschenen dagboek: “Misschien heb ik niet de koestering van de glorie gekend. Maar de kilte van het onopgemerkt blijven is me bespaard gebleven” (GD 1993-1995, p.379)

De Dordtse dichter Kees Klok vertelde in het VPRO-programma De Avonden over zijn liefde voor het dagboek van Hans Warren. De uitzending van 7 februari jl. is
hier nog te beluisteren.

In januari is de reeks vertalingen van het werk van Plato voltooid, met de verschijning van deel 16 en deel 17 (Uitgeverij Bert Bakker). Tot deel 12 werkten Hans Warren en Mario Molegraaf gezamenlijk aan deze serie. In 1994 verscheen het eerste deel. Na het overlijden van Warren in 2001 zette Molegraaf het vertaalwerk alleen voort.

In de Volkskrant van vandaag staat het laatste interview met de in oktober vorig jaar overleden Jan Wolkers. Daarin zegt hij dat het idee voor de novelle Zomerhitte, het boekenweekgeschenk van 2005 en nu verfilmd door Monique van de Ven, ontstond nadat hij Warrens ornithologische studie Nachtvogels had gelezen.

Mea de Jong vroeg Wolkers hoe hij tot het schrijven van Zomerhitte was gekomen. Wolkers antwoordde:

Het is een boek dat ik al heel erg lang in mijn hoofd heb. Vlak na de oorlog, toen ik een jongen van een jaar of 24 was, kwam Hans Warren langs en die had een boek bij zich van een fotograaf waarvoor hij de tekst had geschreven. Nachtvogels heet het, en daarin zie je een uil die het oog van een van de fotografen uitrukt. Je ziet hem zo met dat oog wegvliegen. Dat beeld is me altijd bijgebleven, daar is Zomerhitte op gebaseerd. Het verhaal gaat over een fotograaf die alle liefde verloren heeft, afwezig is geworden en iedereen afstoot.

De fotograaf waar Wolkers het over heeft is de Engelsman Eric Hosking (1909-1991). Na het incident met de uil, waardoor hij zijn linkeroog verloor, is hij een van de beroemdste vogelfotografen geworden. Warren beschrijft inderdaad dit incident in Nachtvogels op pagina 112 (en in Geheim dagboek 1945-1948), maar een foto van het ongeluk ontbreekt in het boek. Wél staat er Hoskings beroemdste foto in: kerkuil met jonge rat bij nesthol. In 1945 publiceerde Hosking zelf een boek met de titel Birds of the night.