Uit de voorjaarscatalogus van Uitgeverij Bert Bakker:
‘Vanmorgen vóór het opstaan met een heerlijk orgasme de liefde bedreven. “Je hebt nog geen erectiepil nodig,” plaagde M.’. Het is 15 juni 1996 in het Geheim dagboek van Hans Warren. Het jaar dat hij vijfenzeventig wordt, een jubileum dat groots wordt gevierd. Zo onthaalt de Zeeuwse Commissaris van de Koningin hem in het Prinsenlogement. Hans Warren spreekt hem toe in Borssels dialect en ontdekt na afloop dat z’n gulp openstaat.
Een oude man, die elke dag iets nieuws wil beleven. Alleen reageert hij angstig op deze avances: ‘Ze pakte m’n hand, streelde me, zat me verliefd aan te staren en zei dat ze me zo graag zag.’ Het dagboek van Hans Warren, de onzekerste man op aarde. En tegelijk een kampioen van kritiek: ‘Ik houd niet van dat Duitse mooi met een bergachtige rivierbocht en een ruïne.’ En ook nog eens een grootmeester in genieten.
Genieten van het lichten van de zee aan de dijk bij Westkapelle of van een Vintage Port uit 1957, een geschenk van Gerrit Komrij: ‘Hij was pafferig, hikte en hoestte, peuterde telkens heel smerig in zijn neus, maar zijn vriendschap ontroerde me diep.’
De dagboekcahiers uit deze jaren liggen vol klavertjesvieren. Hans Warren is een zondagskind,en dat weet hij. Alleen al omdat ook op maandag het heerlijkste eten op tafel komt. Hij klaagt zelfs ergens dat hij, ondanks zijn geluk, zoveel klaagt. Als het er werkelijk om spant, klaagt hij juist niet.
Er wordt kanker bij hem vastgesteld, en hij blijkt dan zo’n patiënt: ‘Heerlijke sardines uit de Oosterschelde, afgewassen, en ik schuif achter m’n bureau, verwarming vol aan. Ik merkte dat ik vandaag af en toe een huppeltje maakte, een merkwaardig verschijnsel lijkt me, op de dag van je eerste bestraling.’ Het enige dagboek ter wereld waarin alle gordijnen opengaan. Kijk als je durft, zie je jezelf daar?
