Op 9 januari van dit jaar is, in de Amerikaanse staat Iowa, Gino Mercuriali (geboren 19 september 1920) overleden. In Geheim dagboek schreef Warren voor het eerst over deze ‘ranger’ op 2 augustus 1945.

Nog in de tijd toen Timothy hier was en ik zat te bladeren in een oude aflevering van Life werd ik getroffen door een foto van Gino Mercuriali, een Amerikaanse ‘Ranger’, stellig van Italiaanse afkomst. Ik sloeg het blad telkens weer op bij die foto: een buitengewoon knap, gaaf en mannelijk gezicht met donkere, raadselachtige ogen en een tragische, brede glimlach in avondzonlicht. Die foto heeft me door een moeilijke tijd heen geholpen en toch ben ik er van overtuigd dat Gino Mercuriali gesneuveld is.

Warren schrijft later de novelle Het portret van Gino Mercuriali, die hij op 20 januari 1947 voltooit. Het lukt hem het adres van Mercuriali op te sporen, die in Sioux City, Iowa blijkt te wonen. In een brief vertelt Warren aan de Amerikaans soldaat over de novelle die hij aan hem heeft gewijd – het begin van een korte briefwisseling tussen de twee. Mercuriali stuurt een foto waarop hij ‘helemaal niet zo knap’ blijk. De novelle blijft ongepubliceerd: ‘het verhaal gaat een map in, afgeschreven, met al mijn andere proza. Ik kan het niet, het deugt werkelijk niet’. Als Jaap Romijn, op 7 februari 1948, schrijft dat hij het verhaal op wil nemen in Ad Interim, wil Warren het intussen zelf niet meer publiceren.

In het midden: Gino Mercuriali

In het bericht van Mercuriali’s dood op de Rangers-site wordt het artikel in Life genoemd:

2nd Lieutenant Gino Mercuriali served in 5 different Ranger companies during WWII and was awarded the Bronze Star. He was also pictured on the cover of Life Magazine during WWII in a feature on the Rangers. He was often known to his Ranger Comrades as “Big Mercy.”

Gino Mercuriali ligt begraven op het Memorial Park Cemetery in Sioux City, Iowa.

Provinciale Zeeuwse Courant, 3 maart 2006 (Met dank aan Niek Oele)

In het laatst verschenen nummer van het Tijdschrift voor Gerontologie en Geriatrie heeft Aafke de Groot, verpleeghuisarts in Naarden, een artikel geschreven over Geheim dagboek 2001. Het stuk draagt de mooie titel De winter kaatst grijs uit je ogen, een regel uit Warrens gedicht Reiger.

De Groot vraagt zich af of ouderenspecialisten iets op kunnen steken van Warrens dagboekaantekeningen. Aan de hand van een groot aantal fragmenten uit het dagboek belicht ze ‘ de gevoelens van de schrijver die worstelt met zijn onvermogen en aftakeling’ en de ontwikkeling van de relatie tussen Warren en zijn partner, die ‘worden uiteen gedreven door hun verschil in beleving en perspectief’. Ondersteuning van hulpverleners daarbij ontbreekt geheel, zo moet De Groot concluderen. ‘Toch blijft er grote betrokkenheid en liefde tussen hen; tot op het laatst zijn er momenten van liefde, vriendschap en dankbaarheid voor het leven.’

Volgens uitgever Plien van Albada van uitgeverij Balans hebben de betrokken partijen afgesproken dat ze geen verdere uitspraken doen over de terugkeer van Mario Molegraaf naar Uitgeverij Bert Bakker/Prometheus. Ze laat weten:

De liefde voor het werk van Hans is niet minder geworden, maar de samenwerking met Mario Molegraaf bleek niet continueerbaar. De uitgeverij en Mario Molegraaf hebben afgesproken geen verdere mededelingen te doen. Ik ben blij dat de publicatie van Geheim Dagboek verzekerd blijft.