Vanaf deze week in de boekhandel, maar reeds nu on-line te bestellen bij verschillende websites, zoals bol.com: De drie prinsen van Serendip van Eric de Rooij.
De drie prinsen van Serendip is een moderne bewerking van een eeuwenoud verhaal over serendipiteit, de kunst om te vinden wat je niet zocht…
Klik op het omslag voor meer informatie.
Zoals we eerder meldden, is HW niet langer met tien, maar met acht gedichten vertegenwoordigd in De Dikke Komrij. In De Haagsche Courant van 31 januari jl. reageert Komrij als volgt op de vraag of dat iets te maken heeft met ‘de controverse tussen beide dichters’:
Nee, dat heeft er niets mee te maken. Bloemlezingen zijn er niet om persoonlijke zweepslagen uit te delen. Het heeft er wel mee te maken dat mijn oordeel over zijn poëzie iets eerlijker kon zijn nu hij niet meer als vriend op mijn vingers keek.
Komrij is intussen afgetreden als Dichter des Vaderlands. Stem nu voor zijn opvolger op http://www.epibreren.com/rs/verkiezing2004.html. Het op die site gepubliceerde gedicht En zelfs dit was droom (Zie nieuws 2 feb) is intussen gedateerd als ‘ca 1965’.
Remco Volkers verzorgt de publiciteit voor uitgeverij Balans, waar deze maand het nieuwe dagboek verschijnt. Hij haalt herinneringen op aan zijn kennismaking met Geheim Dagboek en aan het interview dat hij in 1992 met Warren had, ter gelegenheid van het verschijnen van deel 10 van Geheim Dagboek. Klik hier voor de herinnering én het interview.
Na De Verrader op onze HW Homepage is nu ook op http://www.epibreren.com/rs/Warren.html een nooit eerder gepubliceerd gedicht uit de literaire nalatenschap van Warren te lezen: En zelfs dit was droom. Het gedicht is (vooralsnog) ongedateerd, maar Molegraafs interpretatie ervan suggereert dat het stamt uit een tijd waarin Warren zijn liefde voor mannen als ‘een afgezworen hemel’ beschouwde.
Bekentenis
Gekozen door Remco Volkers
Met zoveel liefde heb ik van je gehouden
dat, nu ik bijna je vergeten ben,
het zeggen van je naam mij is gebleven
een liefkozing, waar ik dagen op kan leven.
En dit is de liefste herinnering:
hoe op het plein, een honinglied van linden,
vanuit de schaduw over witte straten
je aan kwam lopen. Speelse zomerwinden
sloegen de gele zijde van je kleed
tegen je ranke lichaam, en je ogen
waren van heimwee raadselig verwijd.
Hoevele zomers zijn sindsdien vervlogen.
Met zoveel liefde toch heb ik van je gehouden
dat, nu ik bijna je vergeten ben,
het een liefkozing der lippen is gebleven
je naam te zeggen als ik eenzaam ben.
Hans Warren, Verzamelde Gedichten. (Amsterdam: Bert Bakker, 2002)