Tot en met zaterdag 15 februari is in De Drvkkery in Middelburg een installatie te bewonderen van Willy Leijnse. Ze heeft zich voor dit kunstwerk onder andere laten inspireren door het gedicht Na de overstroming van Hans Warren. Op de site van De Drvkkery wordt de expositie als volgt aangekondigd. (Je vindt daar ook de volledige tekst van het gedicht.)Willy Leijnse las het boek van Kees Slager over de watersnoodramp,maakte van zeer nabij het ontstaan van het toneelstuk “Coupure” meeen vond een gedicht van Hans Warren. Dit inspireerde haar tot het maken van werkwaarin het o.a. gaat over veiligheid, bedreiging en ervaringen waar mensen niet over kunnen praten.Maar ook over hoop en een nieuw begin: “We planten samen nieuwe tulpen”.Willy Leijnse woont en werkt in Broek in Waterland, maar is Zeeuwse van geboorte.

In twee dagboekfragmenten vertelt Hans Warren over zijn gang naar de stembus.Op 29 maart 1978 noteert hij:Wezen stemmen. Het is PPR geworden. Het onbetrouwbare gezicht van Den Uyl, levensgroot op de achterpagina van de krant en de leugenachtige tekst daarbij, deden mij nog op het laatste moment veranderen.Bij de daaropvolgende verkiezingen, 26 mei 1981 schrijft Warren:Wezen stemmen voor de Tweede Kamer. Bij gebrek aan beter VVD. We zijn benieuwd naar zijn stemgedrag in de jaren tachtig en negentig.

In mei verschijnt een nieuwe – goedkope – editie van Om het behoud der eenzaamheid, de bekende bloemlezing van veertig jaar Geheim Dagboek.Rond de boekenweek (maart) komt Bert Bakker met een fraaie, gebonden uitgave van Ik heb alleen woorden. De honderd meest troostrijke gedichten over afscheid en rouw uit de Nederlandse poëzie, samengesteld door Hans Warren en Mario Molegraaf. Deze herdruk sluit aan bij het thema van de boekenweek: Styx, leven en dood in de letteren.De publicatie van Geheim Dagboek 1984-1986 is uitgesteld tot later dit jaar.

In De Groene Amsterdammer deze week een recensie van Geheim Dagboek 2001 door Liesbeth Koenen. Zo langzamerhand is het dagboek dan toch in bijna alle kranten en weekbladen aan bod gekomen. (Het wachten is nog steeds op Vrij Nederland en Elsevier.) Koenen is zeer lovend. Ze schrijft: Ik moet bekennen dat ik wekenlang met Geheim Dagboek 2001 in mijn hoofd rondgelopen heb, het bleef maar “nabij”, zoals een boek dat heel soms kan doen. Koenen noemt het “hartverscheurend” hoe Warren hangt aan het leven maar tegelijk ook dood wil. Net als veel andere recensenten brengt Koenen begrip op voor de moeilijke positie van Mario Molegraaf. Ze raadt de lezers aan ook de eerdere delen van het dagboek te lezen. Niet omdat Hans Warren zo’n warme, sympathieke persoonlijkheid was, eerder een wat ijdele, egocentrische man, die dolgraag meer erkenning voor zijn poëzie had gehad. In het laatste dagboekdeel is het niet anders, en valt bijvoorbeeld nog steeds zijn mensenweerzin op, en het feit dat hij geen enkel contact met zijn kinderen had. Toen ik hem een paar jaar geleden ontmoette, intrigeerde het me dan ook zeer dat hij uiterst beminnelijk in de omgang bleek te zijn.

Een belangrijk bericht van het Afrika museum: De tentoonstelling van Hans Warren is officieel beëindigd. De uitruiming vindt echter volgende week pas plaats, dat wil zeggen dat de expositie nog t/m komend weekend te zien is.12 januariDe tentoonstelling Een stip op de wereldkaart in het Afrikamuseum is verlengd tot het eind van deze maand. Op de tentoonstelling zijn 75 voorwerpen te zien uit de Afrika-collectie van Hans Warren, een aantal ervan vergezeld van de gedichten uit de bundel Een stip op de wereldkaart waarvoor ze de inspiratie vormden.


Voor de Duitse bezoekers van het museum is een aantal van de gedichten, zoals het onderstaande, vertaald door Ulrike Weinhold van de Katholieke Universiteit Nijmegen.

Maternité
Mutter Afrika, ich rochdeinen betörenden Körpergeruchherwehend aus der Wüste.Vielleicht habe ich mich niemalsso verbunden, so sicher gefühlt.Warme Mutter mit deinem Perlenlachen,buntes Glasperlengeflecht,Tanzschritt, Schwung.Dürfte ich doch dein Liebhaber seinoder auf deinem Schoss liegenmit einem Lächelnnach deinen Brüsten grapsendin einer schwülen und schwarzen Vergangenheit.